Unsterblichkeit.... ( W końcu jest 6 część!)

Wysłany: Czw 0:15, 09 Mar 2006

beheheh ;>
Ale napisałam pół (no troszku), potem mi sie odechciało a teraz zakłdałam tematy na pewnym forum do 24 i zaraz ide spać bo padam. Smile

Więc moooże jutro będzie Very Happy

Wysłany: Czw 21:00, 09 Mar 2006

Wiesz Kama ja rozumiem, że ja dałam zawiad ale ty mogłabyś sie ruszyć i dopisać ta druga polówke Very Happy

Wysłany: Pią 19:57, 10 Mar 2006

no wlasnie... a nie sie obijasz w domq;D mialas napisac i co?! obiecanki cacanki...;(

Wysłany: Nie 0:12, 12 Mar 2006

Ja chyba sobie dam "zawias" a może nie nie wiem? ;(

Wysłany: Wto 10:59, 14 Mar 2006

Kamusia...plisek napisz cos......jestem ciekawa co dalej....z ta dziwczyną..no i z Billem.....dawaj dawaj.....nawet nie próbuj zaprzestawac pisania....bo nie wybacze Ci tegooooo..... Sad

czekam na więcej Smile

Wysłany: Wto 14:34, 14 Mar 2006

Kamo my tu po prostu z ciekawości padamy Wink

Opowiadanie ma genialny temat...

Dlatego czekanie to taka katorga Wink

Wysłany: Wto 19:16, 14 Mar 2006

my chcemy nową część opowiadania!! czemu nas nie zaspokoisz??!! hehehehe wszyscy Cie tak ładnie błagamy Very Happy

Wysłany: Pią 16:16, 17 Mar 2006

Co tu dużo gadać... REWELKA Wink

Czekam na następne części Wink

Wysłany: Nie 15:00, 19 Mar 2006

Kama, kiedy sie pojawi kolejna część? To opowiadanie jest zawaliste, ciekawość(wiem, ze to pierwszy stopień do piekła...) mnie zżera!

Wysłany: Pon 12:41, 20 Mar 2006

dlaczego tak długo nic nie dodajesz ?? wiem że nie powinnam cię poganiać ehhh nikt nie powinien no ale przydało by się już przeczytać nową część :/ Very Happy

Wysłany: Śro 22:13, 22 Mar 2006

Pisze właśnie i stanełam w pewnym miejscu... weny mi trzeba Sad

Wysłany: Śro 22:25, 22 Mar 2006

To dobrze, że przynajmniej zaczełas bo ja to swojego hohohoh:D Very Happy

Wysłany: Czw 22:31, 23 Mar 2006

To nareszcie napisałam kolejną część Razz

Dedykuje ją Princess (wiesz za co Very Happy

), Medi za to, że mnie ortografii uczy Very Happy

i wszystkim co czytają to opko Smile

~~~~~~~

Chłopcy siedzieli w dużym pokoju. Było to kolejne popołudnie spędzone w hotelu. Georg rozłożył się na kanapie, Gustav z Tomem zajęli dwa niebieskie fotele, zaś czarnowłosy nie był obecny w pomieszczeniu.
- Tak sobie myślę, że przydałyby się nam wakacje. - powiedział rozmarzony Georg.
- O ile się nie mylę, nie dawno byliśmy na Majorce – odpowiedział Tom gapiąc się w telewizor.
- Ale czy nie czujecie tego zmęczenia i tej ciągłej gonitwy ? - zapytał najstarszy z zespołu.
- No tak, ale wiedzieliśmy co nas czeka i nie możemy teraz tak po prostu zrobić sobie przerwę. - tym razem odezwał się Gustav.
- Jeszcze przyjdzie czas na odpoczynek, nie narzekaj. - odparł chłopak w dredach pokazując przy tym równy rząd białych zębów.
Po chwili Tom podniósł się z fotela i wyszedł do sąsiedniego pokoju. Była to sypialnia, a na łóżku ujrzał Billa. Czarnowłosy wpatrywał się w sufit.
- I odpisała? - zapytał spokojnie Tom.
- Nie... - odpowiedział bez entuzjazmu chłopak.
Blondyn cicho wyszedł z pokoju zamykając za sobą drzwi. Bill został sam...Od wysłania wiadomości do tajemniczej dziewczyny minęły trzy dni, jednak dalej nie uzyskał żadnej odpowiedzi. Chłopak czuł się fatalnie. Cały czas myślał o tej sprawie. Martwił się, że coś się mogło stać i nie mógł sobie wybaczyć, że list wysłał tak późno. Reszta zespołu widziała że coś jest nie w porządku, ale chłopcy woleli nie rozmawiać na ten temat ponieważ wiedzieli jak nerwowo reaguje na to Bill.
Po pewnym czasie chłopak podniósł się z łóżka i postanowił sprawdzić pocztę. W czasie kilku ostatnich dni była to codzienna czynność. Włączył komputer, po chwili w dolnym rogu ekranu zauważył okienko z napisem "masz 3 nowe wiadomości". Znowu miał nadzieje, że wśród tych maili znajduje się ta wiadomość na którą tak bardzo czekał. Bill sprawdzał po kolei. Pierwsza była od Andreasa, chłopak ucieszył się, ponieważ dawno nie miał żadnego kontaktu ze swoim przyjacielem. Kolejna od ojca.
- Ehh, pewnie znowu się czepia, że nie odbieramy telefonów. - powiedział sam do siebie.
Kliknął na ostatnią... były to tylko reklamy. Zdenerwowany postanowił wyłączyć komputer, lecz w ostatniej chwili zobaczył kolejne okienko z napisem "Masz 1 nową wiadomość". Nie zdążył jej jednak przeczytać, ponieważ wcześniej wcisnął przycisk z napisem "power". Miał ogromną nadzieje, że to musi być właśnie ta wiadomość, ponownie uruchomił komputer. Następnie kliknął w okienko wiadomości.
- Jest!!! - krzyknął głośno. - Nareszcie.
Najpierw na jego twarzy pojawiło się zadowolenie, a po chwili wczytywał się już w treść wiadomości.
"Witam, jestem zaskoczona że odpisałeś...
Piszesz, że nie wiesz nic o mnie? Ja jestem innego zdania, wiesz o mnie więcej niż jakakolwiek osoba tylko nie jesteś tego świadomy. A więc Alice, 16 lat, ma rodzinę, dom i jest ciągle pytana: "Czego jej więcej potrzeba ? Przecież ma wszystko". I tak zawsze... Nie wiem dlaczego napisałam do Ciebie, może dla tego, bo pomyślałam że mnie zrozumiesz... Więc mieszkam w Monachium od urodzenia. Odkąd sięgam pamięcią dla mojej matki liczy się tylko życie zawodowe. Nie mam żalu do ojca, że pewnego razu spakował walizki i więcej nie wrócił. Chętnie zrobiłabym to samo... Nigdy nie byłam taka jak powinnam być dla niej. Czepiała się wszystkiego, mojego zachowania, nauki, stylu i wyglądu zewnętrznego. Zero oznak jakichkolwiek uczuć w stosunku do mnie. Miałam kiedyś taką bliską osobę, która w jakimś stopniu zastępowała mi mamę, była to pewna starsza kobieta, którą traktowałam jak własną babcie. Mogłam się jej ze wszystkiego zwierzać, rozmawiać na wszystkie tematy i było mi z tym dobrze. Dwa lata temu babcia zmarła, matka nawet nie pozwoliła mi iść na pogrzeb, twierdząc że jestem nienormalna z tego powodu, że przywiązałam się do jakiejś obcej kobiety. Od tamtej pory było jeszcze gorzej, co bym nie zrobiła było źle. Zaczął ją coraz bardziej drażnić mój wygląd. „ Alice, jak ty wyglądasz, wstyd mi za ciebie. Ja w twoim wieku byłam, ładna i zgrabna, a ty zaczynasz się zamieniać w jakąś tłustą beczkę.” I wtedy zaczęło się wyzywanie, liczeni kalorii i wypominanie jedzenia. Miałam tego dosyć, więc postanowiłam się wziąść za siebie. Zaczęłam się odchudzać, liczyłam każdą kalorie. Uważałam, że choć trochę zadowoli to moją matkę i że będzie wtedy lepiej... Jedzenie stało się moim wrogiem, nie odchudzałam się dla matki, nawet już nie dla siebie, po prostu nie mogłam przestać. Znalazłam się w szpitalu, okazało się, że wpadłam w anoreksje. Teraz wiem, że to wszystko przez nią, choć myślałam, że przynajmniej zrozumie swój błąd i mi pomoże... Nic bardziej mylnego, ona uważa, że sama się do tego stanu doprowadziłam. Wyszłam ze szpitala kilka tygodni temu. Znowu nie potrafiłam się stać taka jak chciała moja matka, jestem jeszcze gorszą córką. Jestem z tym wszystkim sama, nie wiem gdzie mam szukać pomocy, czy jest jakieś wyjście?
Nie mam ani jednej zaufanej osoby, właściwe nigdy takiej nie miałam, oprócz babci. Owszem miałam kilu przelotnych przyjaciół, ale odkąd zachorowałam zostałam sama... Nie wiem czy jest jakieś wyjście, widze tylko jedno...
A teraz dlaczego jeszcze żyje? Czemu Ci odpisałam? Nie wiem... brak odwagi? Myślę, że byłoby mi lepiej... choć twoja wiadomość... dodała mi trochę otuchy... Nie wiem jeszcze co zrobię... może najlepiej z tym skończyć? To teraz możesz zająć się swoim życiem i nie przejmować się żadną głupią fanką, której się nic nie udało i nie widzi żadnego wyjścia. Jak już wcześniej pisałam, czyńcie to co robicie dalej, bo może właśnie tym, komuś pomagacie, mi daliście wiele, i myślę że nie tylko mi...
Pozdrawiam.
Alice”

Wysłany: Czw 22:33, 23 Mar 2006

Pierwsza!
Całokształ, który dopiero ujrzałam, wygląda obiecująco.
Idę czytać.
(proszę mi nie prawić kazań na temat mojej nieuczciwości, że czytam po skomentowaniu ;P, jakoś tak bardziej lubię, lżej mi się czyta Wink

).

Nonono, jestem pod wrażeniem.
Bardzo podobał mi się ten mail od A., szczególnie do połowy. Był tak fajnie opisany, bardzo lekko się go czytało. Zresztą w ogóle podoba mi się Twoja twórczość.

Wink

Wysłany: Pią 9:27, 24 Mar 2006

Ijjeeeee!!! Teraz dopiero przeczytalam cale opko:) Jest super!! Kamus pisz dalej, bo juz sie nie moge doczekac next parta, jak chyba kazdy kto czyta:))
Masz talent!! Smile

pozdrawiam:*