Szczęście?- jednoczęściówka

Najkrótsza z napisanych do tej pory jednoczęściówek... Ale... Spodobała mi się Smile

Jedno z niewielu moich dzieł, które mi się naprawdę spodobało. Mam nadzieję, że Wam również przypadnie do gustu. Może nie jest najlepsza... Ale najbardziej mi się podoba.

****

Spojrzał w ciemne niebo. Po chwili na jego twarz spadła zimna kropla, rozpryskując się na wszystkie strony. Podniósł głowę, zamykając oczy i otwierając usta, jakby wyczekiwał życiodajnego płynu.
Jeszcze kilka miesięcy temu schowałby się przed tym zjawiskiem pod daszkiem i wyczekiwał końca ulewy. I śpiewał piosenkę, która kilka miesięcy później stała się absolutnym hitem.

A teraz?

Teraz stał nad stromym urwiskiem i spoglądał swoimi brązowymi oczami na rozpościerający się w dole krajobraz. Na głęboką zapewne wodę i otaczającą ją zielone łąki i lasy. Pozwalał, by jego idealny zazwyczaj makijaż spływał strużkami po twarzy, torując sobie drogę. Nie zważał na to, iż niszczyła się jego wymodelowana fryzura, nad którą on i fryzjerzy pracują nawet godzinę.

Kiedyś tak bardzo lubił biec w mokrej trawie, wdychać miły zapach. Teraz brakowało mu na to czasu. Na dodatek było mu zimno, odwykł od przylepiających się do jego ciała ubrań, eksponujących każdy najdrobniejszy szczegół jego szczuplutkiego ciała. Z obrzydzeniem wyrzynał z cienkiego materiału wodę.

Zaczął wsłuchiwać się w rytm, wystukiwany przez krople deszczu spadające na głazy, ziemię i jego własne ciało. Cała jego uwaga skupiła się tylko na tej jednej czynności. Z daleka słychać było szum drzew, poruszanych przez wiatr oraz piski ptaków, które szukały schronienia. Wszystko tworzyło dla niego idealną całość. Pomimo braku słów, melodia była cudowna pod każdym względem.

I nagle cisza, której nadejścia nie chciał. Bał się zakończenia tej chwili. Odgarnął niesforny kosmyk, przylegający do policzka. Spojrzał na uspakajający się krajobraz. Ciemne chmury bez pośpiechu płynęły na niebie w inną stronę. Wiatr powoli ustępował, zmniejszał prędkość. Na jego twarzy powstała ze zmieszanego fluidu, cienia i tuszu mozaika. Ale kto by się tym przejmował w takiej chwili?

Na pewno nie on.

Obrócił się na pięcie. Skierował swoje nogi w stronę ulicy. Wsiadł do czarnego samochodu, stojącego kilkadziesiąt kroków dalej. Nie odpowiadał na pytania kolegów, zastanawiających się, co z nim.

Usiadł na samym końcu, nie zważając na zamieszanie powstałe jego nieobecną postacią. Zamknął oczy, próbując odtworzyć każdy szmer i dźwięk z pamięci.

Po co?

By znów zatopić się w tej melodii, która koiła jego zszarpane nerwy. Która kazała mu zatrzymać się i zastanowić nad całym dotychczasowym życiem, nad każdym gestem i słowem.

Milczał, jednocześnie krzycząc.
Słuchał rozmów, jednocześnie słuchając kolejnych nut.
Był z nimi, jednocześnie będąc nieobecnym.

Był taki, jak wcześniej… Przez tę krótką chwilę, która wydawała się dla niego najszczęśliwszymi w życiu latami.

Ładnie napisane, ma jakis swój urok, ale nie jest w moim guście, dlatego tez nie uderzyło to zbytnio we mnie Sad

Jednak muszę przyznac, że styl jest miły Smile

śliczne!! pozdrawiam!! Sad

Kurde... Może jestem tępa, ale nie zrozumiałam tego opowiadania Neutral

.
Zresztą, to żadna tajemnica, że ostatnio głupek ze mnie i w ogóle nie myślę Very Happy

!
Niektórzy przypisują to zauroczeniu... no cóż... Razz

.
Ale podobało mi się, choć nie zrozumiałam Razz

!

trochę ciężko było mi się skupić, bo za plecami huczy mi telewizor, ale jakoś mi się udało przeczytać. No i oczywiście bardzo podoba Smile

pozdrawiam Wink

buuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu, moje urodziny a ja się wzruszam!!!

Mia masz dziś urodziny? Wszytkiego naj naj naj na tym popapranym świecie! ;*
Opo podoba mi się. Jest tajemniczę i tak do końca go nie zrozumieałam. Ale mimo to jest swietnie napisane. Muuuua;* i życzę weny twórczej!

Dosc ladne, ale poprzednie podobalo mi sie bardziej..
Slicznie opisane uczucia...
pozdrowki:*

Nie w moim stylu (opowiadania których nie rozumiem nie są w moim stylu;)), ale ma swój urok. Odzwierciedla uczucia Billa, zapewne prawdziwe i dlatego jest takie ładne:)
pozdrawiam:*

mi się podoba i to strasznie podoba...
nie wiem czy dobrze zrozumialam, ale ciesze się że sobie nic nie zrobił...
bo w tych jednoczęściówkach zawsze ktos umiera,ale nie we wszystkich....
i dobrze że w twojej nic mu się nie stalo, bo tak jest lepiej....
ale to jest super:)

Untitled...muszę przyznać, że...nie podobało mi się?!
eh, nie...zdecydowniae za mocno...
podobało, tylko po prostu jakoś tak...
Jest ślicznie opisane...ale temat
na pewno jest dobry...niestety nie mój styl?
czy temat jakiegoś opowiadania można zaliczyć do stylu?
Po prostu nie potrafiłam sie wczuć...wszystko przechodziło obok mnie...
Może to paradoks, ale...z jednaj strony to co chcialaś oddać było cudowne, a z drugiej strony jakos nie spodobała mi się ta wizja...
kurde...dziwne nie?

Napiszę tylko tyle, że nie dziwię ci się, że ci się podoba, bo ja uważam, że to jest jedna z najlepszych jednoczęściówek jakie powstały XD I to nic, że krótka. Czasem parę słów mówią o wiele więcej niż przedłużone i przesłodzone zdania

Gość

W pełni zgadzam się z kruk08vici... nic dodać nic ująć... Pozdrawiam

Nie liczyłam, że zrozumiecie.
Bo to wpływ mojej chorej części umysłu, która daje o sobie znać w nocy, kiedy zwykli ludzie śpią.
Co chciałam przekazać? Na to pytanie każdy musi sobie sam odpowiedzieć. Bo dla jednej osoby może to być zupełnie co innego, niż dla dwudziestu pozostałych.

Czytająca, już nie pisząca (niestety) Unti x)

(Prawda, że przyjemniej brzmi?)

Jedno słowo które moge powiedzieć to... ślicznie, to było bardzo parwdziwe