Śmierć dobra by kruk08 (jednoczęść.)

Ośmieliliście się wykonać o jeden krok za dużo
Teraz posiłkujcie się użytkownikami jak „Sylas”
Nie będę się plamiła obecnością tutaj
Bo ludzie toksyczni przytłaczają tych naprawdę wartościowych.

Kruk...
Wybaczysz mi jeśli powiem, ze kompletnie nic z tego nie rozumiem i nie widzę tu sensu?
Ja to nie pasuję. Nie pasuję to tego Forum. Jestem za głupia, nie rozumiem takiego talentu...
Nie wypowiem się na temat całosci, ale powiem o pojednyńczych zdaniach, które zrozumiałam.

Cytat:

Wampir, wysysający wolę życia. Potwór niszczący wnętrze. Pająk, przebierający ostrymi odnóżami po sercu, aż do świadomości.

Myślę, że tutaj chodzi o niektórych ludzi. Ludzi, którzy pozbawiają nas radości z życia, zadają ból...

Cytat:

Odchodzę, bo urodziłam się za wcześnie
Świat nie jest gotowy na poznanie pani dobra

Te zdania mają w sobie coś dziwnego, bardzo realnego. Pani dobra. Mogłaby przyjść, ale czy jesteśmy na jej przybycie gotowi?

Ciekawe...
Postaram się zrozumieć, ale wątpię, że mi się uda.
Przepraszam.

Oh my good... Jestem pod ogromnym wrażeniem. Trochę ręce mi się trzęsą ale to chyba nic poważnego... Więc... Omg... nie wiem co powiedzieć.
Kolejny raz przełamałaś we mnie jaką pieczęć... zburzyłaś mur.
Takich rzeczy się nie czyta... je się pochłania wnętrzem.
Jestem oczarowana, zachwycona... przerażona i szczęśliwa. Otwierasz się cała, piszesz sobą, kruszysz pospolite znaczenia, ubierasz je w diamenty.
Czy kiedykolwiek czytałam coś takiego? Takie nagie...
To zakłopotanie w mojej głowie... Jest chyba oznaką jedynie zdumienia i zachwytu... Nie sądziłam, że trafi się kiedyś taka osoba, która jednym swoim opowiadaniem poruszy we mnie tyle mechanizmów odpowiadających za emocje.
Bez wątpienia jesteś moją osobistą Mistrzynią :*
Po prostu nie wiem jak mam wyrazić to co czuję... To takie dziwne uczucie, że wszystko stało się takie małe...
To ja dziękuję... dziękuję, dziękuję, dziękuję :*

A duma jest rzeczą tak ludzką, że czasami niezniszczalną. Przykro mi... może któraś z Was jest na tyle odważna, aby ją uciszyć choć na chwilę?
Pamiętaj, że możesz na mnie liczyć zawsze :*

Gość

Kruk... wiesz co ze mną zrobiłaś?
Poruszyłaś... poruszyłaś mną do głębi. Mimo, iż upłynęło parę minut odkąd skończyłam czytać nadal nie mogę się otrząsnąć.
Uderzyłaś tym we mnie, wiesz? Tak, że czułam jakbym była w innym świecie. I byłam...
Co raz to bardziej mnie zaskakujesz... Najpierw ta piękna wieloczęściówka... Śledziłam wszystko... A teraz to... Arcydzieło.
Te emocje, uczucia mogłam wyczuć w każdej literze, która składała się na coraz to wydatniejsze słowa, by później przemienić się w zdania. Te zaś złożyły się na Mistrzostwo... Arcydzieło. Wręcz mogłabym powiedzieć Ideał...

Cytat:

Odchodzę…
Odchodzę, bo urodziłam się za wcześnie
Świat nie jest gotowy na poznanie pani dobra

Te słowa... Ostatnie słowa tej jednoczęściówki wryły się w moją pamięć, przeszyły ją złotym sztyletem wysadzanym brylantami. Nie chcą jej opuścić, wiesz? Chyba ugrzęzły tam na dobre...
A dlaczego złoty sztylet? Ponieważ te słowa są piękne jak złoto. A brylanty? To przesłanie, które tak dogłębnie pojęłam...
Dziękuję Ci, że mogłam przeczytać coś tak pięknego... Dziękuję...

Wiesz.
To jest dla mnie za trudne.

Nie mieści się,
w mej małej głowie.

Może nie chcę?
A może jednak chcę?

Nie wiem.
A może jednak wiem?

Wybacz.

Never.

Obiecałam sobie, że nie dam manipulować już swoimi uczuciami. I co? Złamałam obietnicę... Tak... Dwa ostatnie zdania najbardziej do mnie przemówiły... Piszesz tak... Dojrzale ? Nie wiem jak to nazwać, naprawdę... Ale Ty i Twoje opowiadania to są takie dwie sprzeczności... Ty, jesteś taka jak ja (psychicznie chora to znaczy Razz

), a Twoje opowiadania są takie poważne, mające jakieś przesłanie... Doprawdy, padam do nóżek... Smile

;**