Różowa Śmierć ~ jednopartówka

Z dedykacją dla Sandy Strix.

będzie
jest pełne nadziei
i oczekiwania
na nieznane

jest
choć się szarpie
ale robi wszystko
by będzie było możliwe

tylko był
odchodzi samotnie
wraz z Ciszą

nienawidzę czasu przeszłego
jest tak bezwzględny

Nie ma, nie było... A może jesteś? Ale nie sobą... Może otula mnie ten zły Kaulitz; ten, który zranił; skrzywdził... Nie widzę Cię, bo nie mogę. Nie widzę Go, bo nie chcę. A może to bajka? Zwykła bujda na resorach? Może nie było dwóch Kaulitzów?
Był jeden, który bał przyznać się do błędu. Ugrzęzłeś w śmierdzącym błocie; w wąskim wyjściu z labiryntu.

A było tak pięknie... Jedno serce; jedno uczucie; jedna całość... Trzy razy dwa, dwa razy trzy... Anioły nosiły ich na skrzydłach, chroniły przed śmiercią; ona krążyła nisko przy ziemi, szukając tych upadłych. Jednak Kaulitza przepełnił egoizm. Czerwony płyn już dawno przekroczył granicę niewidocznej kreski. Dobiło do samej góry. Strzeliło. Prysnęło. Spadali na dół. Aniołom opadły skrzydła, posypały się pióra. Dwa razy sześć... Leżeli na skałach, czekali na sępy. A może przyjdzie Bóg? Ocali? Trzeba wierzyć.

Zranił, za mocno... Boli, do dzisiaj... Pocałunki nie zagoją ran. Czas nie uleczy. On go zatrzymał. Teraz stoją w miejscu, czekając na śmierć. Nie muszą. Nie potrafią znaleźć odpowiedniej kryjówki. A może nie chcą? Na środku pola pod zieloną gruszką czekają na Różową. Przyjdzie, ukoi i zaśpiewa do poduszki. Bo to ona jest piękna, łaskawa; to ona rządzi Bogiem i Nimi.

Przyszła bogini. Skaczą pod samą koronę drzewa. Uszanowała, wysłuchała i jest. Rozwinęła wielki czerwony papier, rzuciła oczami na listę i przeniosła wzrok na Kaulitza. Poderwali się z pod gruszy; szczęśliwi złapali się za ręce. Wreszcie razem przed Różową. A ona ich zabierze do nieba.
Jednak nie.
Śmierć zastawiła różdżką drogę chłopakowi. Różdżką, bo kosy zatrzymał Bóg. Znowu ingeruje w jej sprawy. Zrobił z niej pośmiewisko. Córka szatana ubrana w różową sukienkę, ze śmiesznym kijem w ręku. Zabronił się malować. Jak ona wygląda?

Nie wpuściła do bramy nieba. Zesłała go na dół. Wrócił, by cierpieć, szaleć z braku miłości. Miał rozrywać serca infantylnym nastolatkom; nigdy nie zasmakować szczęścia.
A ona na górze. W luksusowym hotelu Niebo. Ma piękny apartament i cudownych towarzyszów. Nadziei brak. Została na dole, wśród liści gruszy. Rozdzieliła ich Różowa Śmierć, nie przerażała wyglądem, nie wzbudzała strachu, nie mówiła grozą. Jednak umiała niszczyć.

On – sam na dole, męczony przez zjawy, zdradzany przez sny.
Ona – sama na górze, niesiona przez chmury, zaprzyjaźniona z Różową.

jak Sacrifice to zawsze jest śliczne opowiadanie Całus.

Sac Twoje opowiadania są cudowne:* Nic dodać, nic ująć. Idealne! Muua;*

Bosh...
Jak do tej pory...ja...tylko...cie podziwiałam, wychwalałam...
A teraz co mam zrobić?!
Podarowac Ci swoje sny i życie w prezencie? W podziekowaniu?
To opowiadanie spodobalo mi się najbardziej spośród Twoich Dzieł...
Skąd Ty jesteś?!
Skąd się wzięłaś?!
Czym karmiono Ciebie niegdyś...chyba Poezją...
Wyrozłaś pod skrzydłem Mistrza?
Powstałaś z Marzeń Wieczności, Łez tajemniczości...ze Słów Wspaniałości?!
Odpowiedz, kim jesteś, że wszystko co stworzyłaś odbiera mi oddech...odbiera mi wiarę w siebie i zdolność do pisania...
Pozostawia jedynie chęc myślenia, analizowania, podziwiania...

Ciekawa wizja śmieci Smile

Opo SSSSSSStrasznie mi sie podobało Smile

Było cudowne, tak jak wszystko, co wychodzi spod twojej klawiatury Smile

Buzial:*

ja definitywnie zgadzam się z pryczką Wink

wspaniałe dzięło i ciekawa wizja śmierci Wink

i chociaż nie lubię różowego koloru to jednak mi się podobało, i to nawet bardzo Razz

pozdrawiam serdecznie i wenki życzę!! Razz

Sac i co ja mam Ci napisać?
Czytałam dwa razy i dalej nie wiem co powiedzieć.
Nie, bo tutaj moje słowa nic nie będą znaczyć, taka puste, bez znaczenia zdania.
Piękne, idealne, wyjątkowe... nie to i tak nic nie znaczy, nie okresla Twojego opowiadania i talentu.

Dziękuje i przepraszam ;*

ps. Dzięki Tobie pozbyłam się 666 posta ;*

Odebrało mi mowę. Uda mi się napisać tylko to, że to co stwożyłaś było świetne!

Nigdy czegoś takiego jeszcze nie czytałam... Mam zaszczyt skomentować to dzieło... Jestem zaszczycona, choć nie wiem co napisać. taka szansa, a mi brakuje słów, żeby oddać to, co czuję... Niespotykane...

Sac no to teraz wymitasz.No przepięknie.Co ja mam powiiedziec.Moge jedynie dodac ze pekne i cudowne.Choc dla mnie to i tak za male slowa do opisania tego opo.Śmierć i to na dodatek Różowa...fenomen :p
KIssss:* Całus.

Kobieto, rządzisz!
Ja też nie wiem, co napisać, zatkało mnie...
Super styl, talent...
OMG!

omg!!
to opowiadanko bylo super fajne!!!!!!!!!!!
nic więcej napisac nie mogę , bo to nie mi jest oceniac mistrza!!!!
pozdrawiam....

dziękuję Skarbie za dede Całus.

i co ja będę tu banały pisać?
jest pięknę...
rózowa śmierć
groteska
sprzecznośc
a ja to uwielbiam