Nudne wakacje,a może nie? 2

recepcji uśmiechnęła się do mnie, co zobaczyłam przy jej biurku, a raczej kogo? Dwóch chłopaków z walizkami, którzy to właśnie się meldowali podeszłam bliżej bo nie mogłam uwierzyć w to co widzę, stanęłam w bezpiecznej odległości i przyglądałam się im, tak to oni to właśnie Tom i Bill, kiedy doszło do mnie, że stoję obok nich straciłam czucie w nogach potem w rękach i zadrżało mi serce, prawie się wywaliłam pod ich nogi, ale nie stałam twardo jak słup i nie wiedziałam co zrobić po chwili Tom spostrzegł, że stoję obok nich spojrzał się na mnie i uśmiechnął ja nadal nie wiedziałam co robić, a Tom ciągle się patrzał mi prosto w oczy zaraz odwrócił się jeszcze Bill gdy zobaczył, że Tom się gdzieś patrzył to tez się spojrzał i wtedy to już mnie dobiło nie wiem czemu, bo nigdy przed tak się tak nie czułam, za miast poprosić o autograf to stałam jak debil wydawało mi się, że stoimy tak już godzinę, ale naprawdę było to zaledwie jakieś pół minuty Tom zrobił krok do przodu czyli w moją stronę wtedy ja straciłam znowu czucie, ale tym razem w całym ciele i poleciałam przed siebie, podbiegł do mnie Tom i mnie złapał, gdy mnie trzymał i spojrzałam mu się w oczy po prostu zemdlałam. – Bill ona się nie rusza już od jakiejś godziny może coś się stało? – Nie no co ty ona wyglądała jak by zobaczyła ducha.. – No dokładnie może to fanka ? – No chyba tak miejmy tylko nadzieje, że jak się obudzi i zobaczy, że leży w twoim łóżku to nie rzuci się na nas bo dużo fanek ma świra na naszym punkcie – Nie no co ty myślę, że wtedy by od razu powiedział coś chciała autograf, albo coś, a nie mdlała – No może masz rację ja zaraz wracam idę do Gustava i Georga – Ok. ja zostanę z nią.

Godzina później...

-Gdzie ja jestem tato to był sen prawda? Ja ich wcale nie widziałam tak? – O nareszcie się obudziłaś leżysz tak już 2 godziny zaczynałem się martwic – Kim jesteś? Nie wiedziałam bo postać stała za szafą, a nie był to głos mojego Ojca – Wiesz ja nie wiem czy możesz mnie zobaczyć... bo jak to zrobiłaś ostatnio to zemdlałaś na dwie godziny... – O nie czy ty to... boże zrobiłam z siebie totalną kretynkę wiem, że to było głupie, ale kiedy cię zobaczyłam... to nie wiedziałam co zrobić Tom to ty? –Tak i wyszedł z uśmiechem z za szafy – Jejku widzę Toma Kaulitz’a mojego największego idola! I zaczęliśmy się śmiać – No, a ja widzę moją fanka?
- tak i to nie byle jaka mówię ci przyjechałam tu z Polski tylko na wasz koncert J - Super czyli nie dość, że mieszkamy razem w hotelu to jeszcze razem jedziemy na koncert?
- razem? – No tak możesz zabrać się z nami bo zaczyna się za pół godziny szybko to zleciało – Ow man teraz już nie mam szans na bycie w pierwszym rzędzie te fanki stoją tam od rana! – tak z tym się zgodzę, ale mam u ciebie dług bo to przeze mnie zemdlałaś i wogle... – No w takim razie extra, ale jeszcze coś! Powiedziałam mu, podeszłam do torby wyjęłam parę rzeczy i poszłam do niego – Tak? Zapytał się grzecznie – Po pierwsze to robimy mała sesję, a po drugie chce autografy Very Happy

– No nie ma sprawy więc do dzieła bo zaraz musimy iść po resztę th – ok. i przez 10 minut pstrykaliśmy sobie fotki bo miało być jedno, ale nie wyszło ponieważ wkręciliśmy się były super takie pozy, że nie da się opisać... – No ok. to chyba wystarczy bo musimy już iść powiedziałam Tomowi – No niestety, ale jeszcze autograf tak więc gdzie pani sobie życzy? – tu....tu...tu...tu i tu – już się robi J -och dzięki Tom to ja biegnę do poko... nie zdążyłam dokończyć – ja idę z tobą Very Happy

– Ok. to szybko i pobiegliśmy do mnie. Weszliśmy tatę zamurowało powiedziałam mu tylko, że ma się nie martwić i, że jadę na koncert z nimi Tom się do niego uśmiechnął a ja wyciągnęłam mój super transparent z worka wzięłam aparat i wyszliśmy – No to idziemy po jungów ;P –yhym chwile później puk-puk – wejść –Tom co ty robiłeś tak długo? – Brałem pasażerkę na gapę, i wtedy ja wślizgnęłam się do pokoju – O żyjesz jak miło, uśmiechnął się Bill – Nie martw się braciszku nie jest narwaną fanką wręcz na odwrót – Super, Bill podszedł do mnie i dał mi rękę –Bill miło mi poznać – Katrin mi również no i z każdym się zapoznałam – ok. jesteśmy spóźnieni chodźcie rzucił Georg, i wszyscy się zgodzili...

ehm... nie dało się obu części do jednego tematu? :/

pomyslilam sie ...

Dodaj od nowa. Zedytuj pierwszego posta i wklej obydwie czesci razem, bo zamkne i wyrzuce. Ale mam nadzieje, ze to szybko zrobisz.
Czekam.
Pozdrawiam:
~ddm