Nie do końca optymistycznie - jednopartówka

Oto kolejny chłam psecinka. Musiałam go opublikować, go już nie wytrzymywałam. Komentujcie również "11 Aleję". Dedykują ją wszytkim, którzy komentują moje opowiadania, którym to coś się podoba - prócz LnD.
Zainspirowana zostałam piosenką Green Day "Time of your life". Są urywki tekstów, oznaczone gwiazdkami.

"Nie do końca optymistycznie"

Czasem siedzisz sobie spokojnie w barze i nie myślisz o niczym. Nie myślisz o tym, co będziesz robił wieczorem, co zjesz na kolację, jak jutro się ubierzesz. Przecież nie wiesz, co zdarzy się za chwilę. Może będziesz szedł ulicą i uderzy w ciebie samochód? Może będziesz siedział spokojnie w domu i spadnie na ciebie żyrandol? A może doczekasz się wnuków i prawnuków? Tak po prostu siedzisz, popijasz colę, patrzysz się na swoje odbicie w lustrze, zagubione gdzieś pośród butelek z trunkami, na które wcale nie masz ochoty. Nic dla ciebie nie istnieje. Tylko Ty i Twoje odbicie. I ten ktoś, kto siedzi obok ciebie i patrzy na każde Twoje poczynanie. Który cicho szepcze Ci do ucha co masz zrobić, a Ty i tak go nie słuchasz. On ci podpowiada dobrze, ale Ty zawsze musisz postawić na swoim!
- Wiesz czasem tak się zdarza… - powiedziała do niego.
- Tak, oczywiście.
- Znów się mnie nie słuchasz. Nigdy nie wykorzystałeś rady, którą Ci dałam. – odpowiedziała spokojnie, biorąc łyk wody.
- Dasz mi pomyśleć? – zapytał. By wyraźnie zdenerwowany.
- Daje Ci myśleć odkąd tylko to pamiętasz.
- Nie! Ty zawsze wpieprzałaś się w moje myśli i rujnowałaś moje palny! – krzyknął. O dziwo, nikt nie zwrócił na to uwagi.
- Ja Ci tylko podpowiadałam… - zauważyła. Spojrzał na nią. Po raz pierwszy. Dostrzegł błękitne oczy, długie blond włosy spokojnie puszczone na ramiona. Na czarnym topie i białej koszulowej bluzce odznaczał się niewielki biust. Czarne spodnie i trampki. Była mniej więcej w jego wieku, może starsza o kilka lat. W tym momencie długimi paznokciami uderzała o szklane naczynie.
- Po co Ty tu siedzisz? – zapytał, już spokojniej. Zaszczyciła go spojrzeniem.
- Jestem obok Ciebie od zawsze. Nigdy tego nie dostrzegłeś? – pokręcił przecząco głową, zamykając na chwilę oczy. Brązowe tęczówki utkwił w swoim napoju.
- Kolejny punkt zwrotny, rozwidlenie dróg. Czas bierze Cię za rękę i pokazuje, dokąd iść. Weź z tej próby wszystko to, co najlepsze i nie pytaj, dlaczego. To nie pytanie tylko lekcja, zaliczona w porę.* – powiedziała. Zapięła jeden guzik w swojej bluzce. Dopiero teraz dostrzegł srebrny pierścionek na jej palcu i wisiorek przypominający martwego kota na jej szyi. – Kiedyś nadejdzie taki moment w życiu, że będę musiała Cię opuścić i nigdy już nie wrócę. Będziesz o mnie prosił w marzeniach, ale ja i tak się nie pojawię. Chcę cię nauczyć jak najwięcej. – zanurzyła usta w wodzie mineralnej.
- To mnie naucz. – rzekł.
- To mnie słuchaj. – odpowiedziała.
- Zawsze taka jesteś?
- Jaka?
- Nieugięta.
- Ktoś taki jak ja musi taki być. Inaczej by mnie tu nie było i ktoś inny by ci radził.
- Co masz na myśli?
- Że ktoś inny by do Ciebie zstąpił.
- Zstąpił? – uniósł jedną brew do góry. Przeniosła spojrzenie na niego. Momentalnie ogarnęło go przyjemne ciepło.
- Weź zdjęcia, ciągle tkwiące w ramkach Twojego umysłu. Odstaw je na półkę dobrego zdrowia i czasu. Tatuaż pamięci i martwa skóra na próbę. Dla tego, co są warte, co były warte cały czas.*
- Z każdym dniem mnie zadziwiasz.
- Rozmawiasz ze mną po raz pierwszy. Zazwyczaj wywalałeś mnie ze swojej głowy.
- Nigdy nie chciałem cię dopuścić do moich myśli. – ujął jej drobną dłoń i palcem pogładził skórę. Była delikatna i przyjemna w dotyku. Lekko się uśmiechnęła i odwróciła głowę. Biała koszula na jej plecach lekko się rozdarła ukazują białe skrzydła.
- To jest coś nieprzewidywalnego, ale kończącego się dobrze. Mam nadzieję, że przeżyłeś swoje życie jak najlepiej.* – spojrzała na niego. Skrzydła cicho zatrzepotały.
- Odchodzisz? – zapytał. Przecież dopiero teraz zrozumiał, ile była warta ta osóbka obok niego.
- Muszę. Każdy Anioł Stróż musi kiedyś odejść. Ale nie martw się, mój drogi. Ja będę tam na górze siedziała na białym obłoku i patrzyła na ciebie. – serdecznie się do niego uśmiechnęła. Uniosła się z miejsca i po prostu znikła.
Rozejrzał się dookoła. Nikt nic nie widział, ludzie dalej żyją własnym życiem. Nie było obok niego żadnej szklanki z wodą. Siedział przyglądając się swojemu odbiciu. Zadał sobie pytanie: Czy przeżyłem swoje życie jak najlepiej? Do tej pory – tak. Ale zostało mu jeszcze kilkadziesiąt lat życia. Przeżyje swoje życie jak najlepiej.
Wyszedł z baru. Wszedł na ulicę.
Potem siedział obok swojego Anioła Stróża.

Anioł Stróż...
Kolejna partówka, która możesz zaliczyć do udanych.
Gratuluję Całus.

Tylko jedno mi nie pasułe, ona miała czarną koszulę, a biała się rozdarła, hm;>
Psecinek Całus.

lesbo, super...

ah psecinek...cudownie kochana :*
bardzo mi sie podoba...tylko...czy on zginął?!
a miało byc tak pieknie, a miało w oczy nie wieać nam...
już myślałam, ze to bedzie wspaniałe optymistyczne dzieło...
optymistyczne może i było...ale chyba niezabardzo szczęśliwe :(
jednak wspaniałe...
skąd się bierze Twoja Wena?!
Szanuj ją i nie wypuszczaj...jest wyjątkowa...
jest taka wyjątkowa...

PeEs: nie miała czarnej koszuli :P miała czarny top i białą koszule :D

i dobrze że je opublikowałaś bo mi się strasznie podoba:)
kolejna cudowna jednopartówka:)
gratuluje i pozdrawiam:)

Dzięki, że ją napisałaś Całus.

Tą jednopartówke.
Bo jest śliczna.
Tak samo jak Time of your life...
Taka spokojna...
Chociaż końcówka mnie zaskoczyła...
Ale pozytywnie. I to się liczy Całus.

Hm...
N musze przyznac, ze mi sie podobalo.
I utrzymuje swoje zdanie co do Twojego talentu.
Masz wielkie mozliwosci. Bardzo wielkie.
Czekam na kolejne dziela:)
Pozdrawiam, jak zawsze pokorna i oddana:
~ddm

Urocze małe co-nieco Smile

Koniec mi sie najbardziej podobał, bo był taki niesamowity i zaskakujący Smile

Wsaniałe masz opisy, są barwne a nie nudne Smile

Bardzo dobrze, siadaj Piątka Smile

PSSSyt. Co ci Zrobiła LnD, Że tak ją wszędzie wytykasz???? Cyzżby mała "rodzinna" kłutnia Razz

Ferli - wytłumaczyłam ci z Tą bluzką. Jakie z ciebie zryte dziecko, wiesz? Ale i tak cię kocham moja bi;*

shira - tak, on zginął. Nie wiedziałam czy dać takie zakonczenie czy... inne xP Czy ja wiem, czy ono jest optymistyczne. No może trochę.

wirginia - tak cudowna... tak samo jak ja z samego rana. No dobra, przyznam, że mi się podoba. Jako jedna z nielicznych... ale w dalszym ciągu uważam, że Twoje są lepsze. Bo moje to takie chłamy... aż strach się bać...

heidi - Time of your life to jest genialnna piosenka. Uwielbiam ją. To miło, że cię zaskoczyła. Pozytywnie oczywiście.

~DDM - ja i talent? Nie realne, moja droga. Ja nie mam talentu. Jak mnie wena najdzie, to umiem coś wypocić, a tak ogólnie to ja beztalencie. Mam nadzieję, że po mojej kolejnej jednopartówce się nie rozczarujesz...

pryczka - wow dzięki! Nikt mi nie powiedział, że mam ładne opisy. Jeszcze raz serdecznie dziękuje! A co do LnD to jest dłuższa historia, ale o tym kiedy indziej, kochana.

Wielkie dzięki Wam, za czytanie moich chłamów. Aż wam się dziwie, że w ogóle są tu jakieś komentarze... następna jednoczęsciówka już niedługo. Będzie trochę... inna od pozostałych, ale mam nadzieję, że Wam się spodoba. I ciekawa jestem ~DDM w dalszym ciagu będzie uważać, że mam talent. Zobaczymy... Muuuuu;*

Ulala:) Cudenko:) sliczniusi jednopartowa:)
Opis swietie zgrany ze slowami piosenki..
Sliczniutkie:*
Kuss:*

To się dopiero nazywa dzieło....
(krótko, ale chyba treściwie XD)

jedno słowo: MIODZIOOO!! lubię takie opowiadania!