Kilka strof by Dark (2 nowe... Wejdziesz?)

Ekhem, ekhem...
A więc.
Dark przybywa z, delikatnie mówiąc, badziewiem.
Ale cóż.
Czytajcie, jeśli chcecie.

Kryształ łzy,
blada twarz.
Ja i ty...
Bajka, którą znasz.

Słowa nieprawdziwe,
krótkie wersy cierpienia,
uczucia fałszywe...
Tylko ich czas istnienia.

Gorące pocałunki,
dłonie tak dotyku spragnione,
jak nieziemskie Aniołów malunki,
gdzie milkną usta rozpalone.

Milkną usta i gasną oczy
stworzone pędzlem malarza.
I tylko żywe serce krew tłoczy,
a cierpienie je nęka, przeraża.

Bajka, którą pisarz wciąż dzieli,
gdy wersy dopisuje.
Tam, gdzie serce los serca podzieli,
gdzie miłość wieczną obiecuje.

Cierpieniem się kończy, a bólem zaczyna
krótka opowieść, co stron ma tysiące.
Serca nasze miłość wciąż przeklina,
bo nie umie, nie może uciec przed końcem.

A gdy zbliża się finał,
Gdy serca połączyć się mają,
Przechyla się kielich wina,
I ludzie usta zamykają.

Milkną, a ty zamkniesz księgę,
opętany jej treścią, przesłaniem.
Zasypiają, a ty składasz przysięgę...
Że twa miłość wkrótce powstanie.

Coś jeszcze ode mnie?
Tak...
Liczę na szczerość.

Sczerze?
Boże... przepięknie.
Cudownie.
I nie... jakieś tam "badziewie", tylko sztuka.
Czekam na news.
Mam nadzieję, że coś dodasz Całus.

Padam do stóp. I chyba wszystko jasne.

Dark_Angel napisał:

Kryształ łzy,
blada twarz.
Ja i ty...
Bajka, którą znasz.

Te słowa utkwily mi w pamięci zwłaszcza, że czytałma to jakiś czas temu, ale nie mogłam skomentować.
Ten wiersz jest przepiękny...
Ciężko mi wyrazić to co czuję czytając go...
Odnajduję w nim cząstkę siebie i to tobie powinno się składać pokłony.
<kłania się i powoli odchodzi> jeszcze tu wrócę...

Witam, Kochane moje!
Powracam!
Z dwoma wierszami, o!
Pierwszy napisałam pod wpływem chwili, więc proszę nie zwracać mi uwagi, że nie jest jakiś "głębszy".
A drugi...
Pisałam go 2 lata temu, ale uważam, że jak na moje umiejętności, to wtedy był dobry.
Zapraszam.
Trzeba więcej słów...?

Łza.
Jedna, jedyna.
Kropla bólu,
Lustro cierpienia.

Uśmiech.
Lekki, zbłąkany.
Odbicie szczęścia,
zarys radości.

Gest.
Muśnięcie, dotyk.
Drżenie serca,
ciepło ramion.

Uczucia.
Słabe, nieuchwytne.
Tłumiona wściekłość,
Okrzyk zachwytu.

Życie.
Długie, jasne.
Pełne wspomnień,
skropione żalem.

Śmierć.
Spokojna, cicha.
Spojrzenie w wieczność,
dotknięcie nicości...

*********************

Czarny Aniele...
Inaczej wołać nie umiem.
Masz pięknych imion tak wiele,
Lecz ja tylko to jedno rozumiem.

Mój ukochany Aniele,
Odlatujesz już pod niebiosa...
Spoczęło parę kropel deszczu na ciele,
Kilka Twych łez we włosach...

Aniele wspomnień,
Jak ja ci się odwdzięczę?
Za codzienny słońca promień,
Za pomalowaną żywo tęczę...?

Aniele życia,
Jak mam ci podziękować?
Dałeś mi radość bycia,
Pomogłeś wszystko darować.

Aniele wieczności...
Codziennie byłeś obok,
Odpuściłeś kłótnie, zazdrości,
Dzięki tobie jestem sobą...

Dziękuję ci, mój Aniele,
Za to, że byłeś, będziesz, jesteś w tej chwili...
Dziękuję – czy to tak wiele?
Już tylko czoła mogę przed tobą chylić...

Dziękuję...

Per aspera ad astra...

~Dark