Jedna z wielu... (jednoczęściówka)

4.08.
Niby dzień, jak co dzień, a jednak dziś miał on zupełnie inną barwę. Błękitne niebo, stwarzało dziwną kojącą atmosferę, dym wina i papierosów unoszący się w powietrzu, delikatny wietrzyk muskający nasze nagie ciała swoim słonym posmakiem… To nie było zwyczajne spotkanie, jakie zdarza się codziennie w małej, przytulnej kawiarni przy gorzkiej kawie… To nie była zwykła cisza, milczenie powiązane spięciem unoszącym się między nami… To była chwila, w której rozumieliśmy się bez słów. Nie potrzebne nam były głupie, puste wyrazy, obijające się cichym dźwiękiem o uszy… Nam wystarczyła sama obecność tej drugiej osoby, gorące usta błądzące po naszych ciałach, dreszcz, rozpalający skórę z każdym najdelikatniejszym dotykiem…Czułam, że to wszystko się ułoży, będzie tak jak dawniej, wreszcie dostanę kogoś, na kim tak naprawdę mi zależy, kto będzie mnie rozumiał i czule głaskał po głowie, gdy moje łzy będą płynęły po jego ramieniu…

-Głupie marzenia… - szepnęła ciemnowłosa, przewracając kolejne kartki w wielkim, kolorowym zeszycie, który do niedawna uważała za dziennik, mający stać się jej przyjacielem, powiernikiem wszystkich tajemnic i sekretów, który nigdy nie zdradzi niczego, czego nie chciała ogłaszać. –Debilne marzenia… -powtórzyła, trafiając na kolejną stronę, ozdobioną kolorowymi flamastrami. Wtedy była tak bardzo szczęśliwa. Za każdym razem, gdy jego brązowe tęczówki spoglądały na nią, czuła ciepło rozchodzące się po jej ciele.

10.08
Chyba do końca życia nie zapomnę tych słów wypowiedzianych przez niego dziś, gdy leżeliśmy na trawie w ogrodzie i patrzyliśmy w niebo, z którego wciąż lał się żar:
- Będziesz na zawsze w moim sercu… Zobaczysz… Będę tylko z Tobą… -Wtedy poczułam, że to wszystko może i ma sens? Może uda nam się zbudować wspólną przyszłość? W końcu w tym wieku ludzie już mają wspólne plany, obmyślają resztę swojego życia, razem… Może i nam się uda?

Tak bardzo chciała wierzyć w te słowa, które wtedy napisała z taką wielką radością w oczach.
Wtedy myślała, że tak już zostanie… Że będą razem na dobre i złe… Że on ją kocha…

11.08
Kolejna upojna noc, spędzona w jego ramionach… Zaczynam już się powoli uzależniać, od jego cichego oddechu, muskającego moją szyję, delikatnych pocałunków, tego wszystkiego, co miał w sobie, a co nie pozwalało mi normalnie funkcjonować. Zakochałam się.
Tym razem tak naprawdę i nic już się nie zmieni… Będę z nim! I tak już postanowiłam…
Nic więcej nie odepchnie nas od siebie… Będziemy szczęśliwi. Anne i Bill, Bill i Anne, na zawsze…

Dziewczyna rzuciła pamiętnikiem o podłogę. Nalała czerwonego wina do szklanki i zanurzyła w nim usta, powoli sącząc gorzkawą ciecz, rozpalającą ją od wewnątrz. Przymknęła oczy. Nagle wszystko jej się przypomniało. Każda chwila, która miała miejsce następnego dnia.
Obudziła się, z myślą, że po raz kolejny spojrzy w jego ciepłe, orzechowe oczy, lecz… Jego już nie było… Zostawił ją… Z winem, paczką papierosów i burzą myśli, które jak oszalałe błąkały się w jej głowie, zostawiając za sobą pustkę, kaleczącą jej wszystkie zmysły, doprowadzającą jej umysł do szału. Nie było już go… Nie zobaczyła jego oczu przez kolejnych kilka miesięcy. Nie zdążyła się z nim nawet pożegnać, a jego już przy niej nie było.

-A teraz przed państwem nasza obiecana niespodzianka. Dziś dla Mtv nowy debiut, zespół, który wedle naszych przekonań, niedługo zamąci w głowach wszystkich Niemieckich nastolatek…

Po raz pierwszy od tak długiego czasu spojrzała w jego oczy… Puste… Za ekranem telewizora… Nie wyrażały żadnych emocji… On po prostu śpiewał… Zaczął nowe życie, zupełnie nie biorąc pod uwagę, że ona jeszcze nie skończyła poprzedniego.

„Tak będzie lepiej dla nas… Nie zwątpiłem… Ja po prostu nie chcę Cię ranić, szansą, która stanęła przede mną i Devilish.”

-Gówno prawda! –Krzyknęła, rozbijając szklankę i wplatając ręce we włosy, w beznamiętnym geście, próbującym uspokoić jej skołatane nerwy. Przed oczami wciąż miała moment, w którym w „Kulisach sławy Billa Kaulitza” zobaczyła Ją.

-Nowa miłość wokalisty Tokio Hotel? Czy to jest stały związek, czy tylko przelotne zauroczenie?

-Okłamywałeś mnie! Przez te wszystkie miesiące… To były głupie słowa, puste, bez najmniejszego wyrazu! To wszystko… - Przełknęła ślinę, powoli osuwając się na ziemię i wkładając twarz w ręce… Mokre od łez, które zaczęły spływać bez ustanku po jej policzkach.
Nerwowo przygryzła wargę i po raz kolejny uderzyła pięścią w podłogę. Zadrżała… -Dlaczego? – Wyszeptała załamującym się głosem. Odpowiedziała jej cisza.
To pomieszczenie, bez niego nie miało już najmniejszego sensu. Nie było tam już tak jak wtedy… Gdy po raz pierwszy spletli ręce, po raz pierwszy dotknęli swoich ust… Gdy po raz pierwszy on delikatnie wsunął dłonie pod jej bluzkę, a jej ciało wygięło się w łuk…

- Będziesz na zawsze w moim sercu… Zobaczysz… Będę tylko z Tobą…

Wstała i przecierając nerwowo oczy, zaczęła zrzucać z półek wszystko, co tylko wpadło jej do rąk… Wszystkie zdjęcia, zeszyty, notatki, pluszowe misie, którymi obdarowywał ją przy każdej okazji, gazety, które raniły jej oczy przedstawiając jego wizerunek...
W końcu w jej dłoni pojawiła się komórka… Spojrzała na wyświetlacz. I tym razem nikt nie raczył wysłać jej nawet głupiego Sms-a. Przez dłuższą chwilę wpatrywała się w nią ze szklanymi oczami, po czym wystukała numer, do Niego… Chciała wykrzyczeć mu wszystko, co ciążyło jej na sercu… Wszystko, czego od tak dawna, bała się mu powiedzieć…
-Bill… -odezwała się po chwili ciszy, od odebrania telefonu, przez chłopaka.
-Tak?
-Chciałabym się z Tobą spotkać i porozmawiać… -szepnęła, mrużąc oczy i przygryzając nerwowo dolną wargę, w geście rozpaczy.
-A, kto mówi? – Czyli jednak usunął jej numer… Wymazał z pamięci wszystkie cyfry, których uczył się tak długo, wbijając je sobie do głowy, żeby zawsze móc się z nią skontaktować.
-Anne… -Usłyszała dziwny szum w słuchawce, po czym długą ciszę, którą bała się przerwać
-Przepraszam… nie kojarzę Cię… Skąd się znamy? –Przycisnęła czerwony guzik, po czym rzuciła komórką o ścianę widząc jak ta, rozpryskuje się na małe kawałki, dołączając do pozostałych wspomnień po czarnowłosym. Czy to możliwe, że zapomniał o niej? O tych kilku miesiącach, które spędzili razem… O ich miłości, o której zapewniał ją, co chwilę, gdy tylko nie była pewna jego uczuć… To wszystko minęło? Tak po prostu? Nawet nie kojarzył jej imienia… Nie pamiętał nic…

-Będziesz na zawsze w moim sercu… Zobaczysz… Będę tylko z Tobą…

A jednak nie…
-Byłam tylko jedną z wielu…

Lubię tę jednoczęściówkę. Zresztą dobrze o tym wiesz Wink

.

mmm... stove... sliczne Very Happy

ach ty to potrafisz pisać Rolling Eyes

Jeeeeeeeeeju STOVE to jest piękne.....przyznam sie ze czytałam jush ta jednopartowke na innym forum aleee xz przyjemnością przeczytałam ją jeszcze raz Very Happy

jest po prostu BOSKA!!!!

aaa no i czekam na inne Twoje dzieła..... kiedys na innym forum wesżłam na ranking opowiadan...i były wypisane tytuły Twoich opowiadan ktorych jeszcze nie czytałam.... a bardzo bym chciała bo uwielbiam Twoja twórczość szukałam ich ale znalesc nie mogłam..... jakbys mogła sie pofatygowac... i przesłać mi na priv stronki z nimi.... jesli mozezs to bardzo o to prosze..... i z gory dziekuję......(bardzo przepraszam za offtopa)

OPKO SIUPELANCKIE Całus.

papa pzd

cudo... Dawno nie czytałam tak dobrej jednoczęściówki. Myślę, że będę do niej wracać jeszcze wiele razy Smile

Martusia 16 <3:
Moje opowiadania to:
Latte, Internetowa znajomość, Zidentyfikuj mnie... <- które z nich?

<beczy>

((((
to bylo cudne... jakie to smutne... boshe, az mnie w zoladku skreca! ..;( niop i lzy same leca... strsznie emocjonujace, swietny temat, orginelne i idelanie napisane!!
Stove brawo:* buziak:*

Dodałaś tutaj tą jednopartóweczkę...
Oh powtórzę jeszcze raz cud, miód i malina.
Co za styl, słownictwo...
Taka realna...

Jest bliska memu sercu i Ty dokładnie wiesz dlaczego...
I pomysleć, że czytałam ją jako ta pierwsza...
Rozpieszczasz mnie,
rozpieszczasz...

Jesteś kochana, wiesz?
Oczywiście, że wiesz moja droga sis Twisted Evil

Pozdrawiam

mnie zamurowało...to bylo fantastyczne! nie wiem co bym miała napisać, żeby oddac to jak bardzo mi sie podobało...nie ma takich słów...
Stove, ty masz wielki talent...piszesz tak genialnie, że chce sie czytać, nawet gdyby to bylo nudne jak falki z olejem...
ale ta jednoczęściówka lokuje sie na najwyższych miejscach...
to wyglada tak, jakbyś pomysł wzięła z nieba, a każde zdanie mierzyła i wazyła przez conajmniej godzinę...
buzi kochana :*

Nie mam slowa ,ze powiedziec ci jak mi sie spodobalo:)

przy tej ryczałam mniej....... Ach.......Nie bierzcie mnie za waratkę, ale bujną wyobraźnię mam i zawsze wyobrażam sobie w szczegółach....... Te obrazy mnie przytłaczają, a pomimo to czytam...... czytam wiedząc, że zaraz po policzkach spłyną łzy......

Brak mi słów...
Bardzo mi sie podobało!
Tylko tyle jestem w stanie teraz wydusić...