"Cierpienie zaczyna się tam, gdzie miłość"-koniec

O my god!
Miałaś rację z tą dramatycznością! Ale i tak było fajne:D
Jak juz się tak rozkręciłaś to może następna część? Czy to nie zachęcająca propozycja:) Very Happy

Napisalam, ze bedzie "dramatyczna" a nie "drastyczna", taki maly blad. Ciesze sie,z e ruszylam troszke wasze serduszka, od czasu do czasu trzeba...

Może mam serce z kamienia, ale jakos wcale mi nie żal tej Rity... Wkońcu na zawsze zostawiła Bliźniaków...
A ta scena, kiedy Tom pocałował Trumnę mocna była...naprawdę taka brrrrrrrrr
Może kolejną cząsteczkę dodasz???

Jeszcze wam malo? Boze... jestescie niesamowite!!!

~durch_den_monsun napisał:

Jeszcze wam malo? Boze... jestescie niesamowite!!!

No a jak malo malo malo !!
My chcemy wieej !!!!! xD

pexii napisał:

~durch_den_monsun napisał:

Jeszcze wam malo? Boze... jestescie niesamowite!!!

No a jak malo malo malo !!
My chcemy wieej !!!!! xD

przyłanczam się do postu na górze:D

To suuper Ashley !! Wink

widzisz DDM juz jest nas 2 haha^^

Dobra, niech wam bedzie... Dajcie mi 5 minut...

Dziękujemy! Czekamy z niecierpliwością Razz

O jak a miła jesteś....TO ja czekam

Dobra, ale na dzis juz naprawde koniec...

Odcinek#17

-Zostanmy jeszcze, proszę... -Tom podniósł swoje pełne smutku oczy na matkę.
-Ja tez chciałbym jeszcze chwilę zostac, jak chcesz mozesz wrócic sama do domu. Przyjdziemy niedługo -Bill poparł brata.
-Dobrze, ale poczekam na was. Ja wiem, ze wam trudno... - zaczęła matka, ale starszy blizniak przerwał jej.
-Mamo idz juz. Nic nam nie będzie -zapewnił.
Kobieta pokiwała głową i skierowała się w stronę duzej bramy będącej wyjsciem z cmentarza. Blizniacy podeszli do nagrobka. Nawet rodzina znikła juz z ich oczu. Oprócz nich została tylko jedna osoba, Tanja.
Tom i Bill razem uklękli przy płycie z napisem "Ritta Charles". Milczeli rozmyslając nad wszystkim co ich spotkało. Nagle ich wzrok przykuła zmierzająca w stronę grobu postac.
-To Tanja... -wyszeptał do brata Tom.
Dziewczyna nie spoglądając ani razu na chłopców podeszła i złozyła na pomniku kwiaty. Tom i Bill byli zaskoczeni, ale nie dali tego po sobie poznac. Wstali i spojrzeli jej prosto w oczy. Zauwazyli, ze sa zaczerwienione od łez i pełne smutku. W głębi duszy cieszyli się, ze przyszła. Mimo, iz od dawna nie była dziewczyną Billa, on dalej ją lubił ze wzajemnoscią. Tom tez zaczynał przekonywac się, ze jest w porządku. Tylko tyle mógł teraz o niej pomyslec, wspomnienie Ritty tylko na tyle mu pozwalało. Dziewczyna podeszła do nich i przytuliła kazdego pokolei.
-Dziekujemy, ze przyszłas -powiedział do niej Tom przerywając uscisk.
-Musiałam i chciałam tu byc -spusciła wzrok zatrzymując go na jednym z palących się zniczy. Mały ogien wesoło poruszał się w jego srodku. Jego ciepło powoli wypalało wosk, a małe bijące od niego swiatełko łączyło się wraz z innymi tworząc jasny promien, jakby promyk słonca. Póki w sercach ludzi będzie wspomnienie zmarłej, promien będzie ogarniał jej nagrobek, ale co gdy zapomną? Gdy skonczy się zal i smutek, ciemnosc spowije to miejsce zacierając wspomnienia. Tu umrze tęsknota, a gdzie indziej narodzi się nadzieja... Zawsze jest tak, ze gdy cos tracimy, zyskujemy cos nowego...

-Bardzo mi przykro, ze straciliscie kogos bliskiego... załuję, ze nie zdazyłam jej poznac. Musiała byc wspaniała. Gdybyscie potrzebowali z kims pogadac to wiedzcie, ze mozecie na mnie liczyc -Tanja starała się pomóc blizniakom.
-Wiemy... moze wpadniesz do nas na herbatę? -głos Billa zabrzmiał niepewnie.
-Chyba nie wypada, pewnie chcecie byc teraz sami. Nie będę się wpraszac... -dziewczyna nie chciała dac się namowic.
-Proszę, chciałas nam pomóc, więc o to pierwsza mozliwosc. Zrób to dla nas i zgódz się -Tom zaczął nalegac.
-Dobrze, skoro chcecie... -czarnowłosa dała się przekonac i wraz z chłopcami opusciła cmentarz. Przy wyjsciu czekała matka Kaulitzów.
-Tanja? Dawno juz cię nie widziałam. Byłas na pogrzebie? -kobieta była zdziwiona obecnoscią dziewczyny.
-Tak, byłam. Miło mi panią znowu widziec, szkoda, ze okolicznosci tak przykre... -powiedziała witając matkę blizniaków.
-Zaprosilismy Tanję do nas na herbatę, mozemy juz isc? -Bill miał dosyc tego miejsca.
-Oczywiscie, juz idziemy -po tych słowach wszyscy ruszyli w stronę domu.

Gdy przybyli na miejsce, matka Toma i Billa zapazyła herbatę, a reszta siedziała w pokoju blizniaków.
-Oto wasza herbata. Nie będę wam przeszkadzac, porozmawiajcie sobie -postawiła tackę na stole i wyszła.
W pokoju zapadła cisza. Nikt nie zdobył się na niewinny gest ręka by sięgnac po kubek z napojem. Wszyscy siedzieli nieruchomo wpatrując się w podłogę. Minęło jakies 5 minut. Blizniacy schowali twarz w dłoniach. Tanja nie mogła dłuzej tak siedziec. Uklękła przy braciach i zaczęła do nich cicho szeptac.
-Ja wiem, ze strata bliskiej osoby bardzo boli, wiem, ze się niesłusznie obwiniacie, ze nadal ją kochacie... Ona napewno nie chciałaby patrzec teraz na wasze łzy. Własnie dla niej i dla siebie musicie zapomniec. Przeciez nikt nie jest niesmiertelny, kazdy z nas kiedys odejdzie, teraz przyszedł czas na nią. Będziecie musieli się podniesc, wiem, ze nie od razu. Czujecie teraz pustkę i nikt przez długi czas jej nie zapełni. Pamiętajcie tylko, ze nie jestescie sami. Macie wspaniałą matkę, przyjaciół, fanów, zespół... W ostatecznosci macie tez mnie, choc ty Tom mnie prawie nie znasz. W kazdym razie mozecie na mnie liczyc, pamiętajcie -jej pełen nadzieji głos odbił się od czterech scian pokoju.

Blizniacy bez słowa objęli czarnowłosą. Wtulili się w jej ciepłe ciało w nadzieji, ze poczują ulgę. Tak tez się stało, zrobiło im się lzej na sercu. Jej słowa odbijające się echem w ich głowach były pokrzepiającym antidotum dla ich dusz. Cierpienie wciąz wypełniało ich umysły, ale pojawiła się iskierka nadzieji, ze to się niedługo zmieni.
Tom na chwilę zapomniał o wszystkim, tego było mu własnie trzeba. Potrzebował wsparcia osoby, która sama tego nie potrzebuje. Jego łzy zaczęły juz wysychac, a czerwone policzki blednąc. "Czas zapomniec, zamiast zyc wspomnieniami" -pomyslał.
Bill powoli odsunął się od dziewczyny, jednak nikt na to nie zareagował. Tom i Tanja cały czas byli złączeni w uscisku. Zadne z nich nie chciało go przerwac, tak było im dobrze. W koncu głowa starszego Kaulitza opadła bezwładnie na ramię dziewczyny.
-Zasnął? -zapytał ze zdumieniem Bill.
-Na to wygląda, pomóz mi dobrze? -dziewczyna nie wiedziała co zrobic w takiej sytuacji. Nie chciała go budzic, tak słodko spał. Sporo wycierpiał w ostatnich dniach, a nieprzespane noce wymęczyły jego organizm do konca. Gdy wreszcie poczuł się choc odrobine spokojny, zasnął twardym snem wtulony w swą "poduszkę".
Bill i Tanja ułozyli go delikatnie na łózku i przykryli kocem. Sięgneli po swoje herbaty i obserwowali harmonijny sen blondyna. Ten widok urzekł Tanję. Podobnie jak kiedys Ritta, tak i ona czuła, ze mogłaby godzinami na niego patrzec i czuwac nad nim. Miała ochotę otoczyc go swoim ciepłem i nie pozwolic, by więcej cierpiał...

Suuuuuuper! Nie mogę się oprzeć żeby cię jeszcze pomęczyć Razz

Cuuuudeńko!!!! To może skusimy ciebie na jeszcze jeden???

cuudo !!