"Cierpienie zaczyna się tam, gdzie miłość"-koniec

sliczne!!!!!!!!!!!!!! To juz bedzie koniec??? nie!!!!!!! ja nie chce!!!!!!

Pexi tors to inaczej mozna rozumiec jako klatoka piersiowa Smile

hehe a w szwecji fajnie jest??

aha no to juz wiem co to xD
no fajnie fajnie Very Happy

No to zostal ostatni part...
Kiedy go chcecie?

Teraz!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

boze to juz ostatni ;(;(;(;(

no daj teraz... Smile

ehh sie przywiazalam do niego.... ale chce jeszcze!!!! Smile

Odcinek#30

Bill siedział w srodku ogrodu. Tu, gdzie wszystko się zaczęło. W ręku trzymał długopis i kartkę, próbując napisac nowy tekst piosenki. Patrzył na płynące po niebie chmury. Zatrzymywał wzrok na kazdej z nich, zastanawiając się dokąd zmierzają. Napisał kilka słów, które osobno nic nie znaczyły, lecz razem tworzyły spójną całosc. Układanka składająca się z kilku elementów. "A gdzie jest teraz mój brakujący element?" -zapytał sam siebie.

-Masz teraz na cos ochotę? -zapytał Tom, delikatnie muskając nosem policzek Tanji.
-A mam cos do wyboru? -zapytała usmiechając się tajemniczo.
-Co tylko chcesz, moze spacer? -ucałował jej dłon.
-Dobrze, ale ja sama wybiorę miejsce! -powiedziała zwawo wstając na równe nogi.
-Zdaję się na ciebie... -wyszeptał.
Oboje wybiegli z domu. Na dworzu było wyjątkowo parno. Tanja złapała dredowatego za rękę i pociagnęła za sobą. Tom był zdezorientowany, nie wiedział dokąd go prowadzi. Mijali rozne uliczki i zakręty. Byli jakby niesieni przez ciepły powiew wiatru. Razem we dwoje, szczęsliwi, beztroscy. Cały swiat był ich i tylko dla nich, a oni byli tylko dla siebie. Całkowicie oddani sobie, na zawsze. Radosc zagosciła na stałe w ich sercach, a umysły oczysciły się z ponurych mysli. Wszystko rysowało się przed nimi w jasnych, ciepłych barwach otulając ich obłoczkiem szczęscia. Tanja ciągnęła chłopaka za rękę, pobudzając jego wyobraznię słodką tajemnicą. Widział tylko jej wzrok, ktory co chwila zatrzymywała na jego twarzy. A gdzie problemy, kłopoty? Odpłynęły gdzies daleko, a słowa okreslające niegdys ich znaczenie, zostały brutalnie usunięte ze słownika zakochanych. Chłopak zaczął domyslac się dokąd idą. Ulica w którą weszli prowadziła tylko w jedno miejsce...
-Dlaczego chciałas przyjsc akurat tutaj? -zapytał rozglądając się dookoła.
-Czas jej podziekowac, nie sądzisz? -Tanja złapała go za rękę i podeszła blizej.
Znajdowali się na starym cmentarzu, miejscu spoczynku ciała Ritty. Para nastolatków podeszła do jej grobu. Ukucnęli wpatrując się w nagrobek. Kompletna cisza. Delikatny wietrzyk otulał okolicę. Słonce przygrzewało z kazdym dniem coraz mocniej. Jego promienie padły na litery "Ritta Charles". Dwa słowa odbiły się echem dookoła.
-Gdyby nie ty, nie byłoby nas... -wyszeptała Tanja.
Wszystko wokół wydawało się byc w idealnej harmonii. Cała okolica pieszczona przez promienie słonca, wydawała się swiecic własnym blaskiem. Tylko nieliczne zakątki na ktore padł cien drzew, krzewów lub innych elementów krajobrazu, były ciemne i smutne.
-Dzięki tobie poznalismy się... Dziękujemy Ritta -Tom przejechał ręką po kamiennej płycie. Wstał i podszedł do Tanji. Objął ją rekami w pasie i przytulił się do jej pleców. Kołysali się chwilę razem, upojeni pięknem tego dnia.
-Kocham Cię, wiesz? -zapytała dziewczyna odwracając się w jego stronę.
-Wiem, czuję to... Ja ciebie tez, jak nigdy nikogo na tym swiecie -wyszeptał składając na jej ustach delikatny pocałunek.
-Juz nikt nas nigdy nie rozdzieli, nie pozwolę na to -dodał po chwili.
Rzucili ostatnie spojrzenie w stronę grobu dziewczyny i odeszli z tego miejsca. Teraz ich serca były spokojniejsze. Ostatni zarys wspomnien zniknął daleko za ich plecami. A oni trzymając się za ręce szli tam, gdzie zaczyna się cierpienie, w stronę ich wzajemnej miłosci...

-Tom! Obudz się! -brunet próbował wyrwac brata ze snu.
-Co jest? Która godzina? -zapytał ledwo przytomny.
-Spadłes z łózka! Wstawaj, musiało ci się cos przysnic -powiedział nie kryjąc rozbawienia sytuacją.
-Nie, nic mi się nie sniło, a bynajmniej nic nie pamiętam -odpowiedział ziewając.
-A mi się sniło... ale nie powiem ci co, bo mnie wysmiejesz. Spij dalej, jeszcze wczesnie -powiedział wracając do łózka.
Tom przysiadł na chwilę i rozejrzał się po pokoju. Na dworzu było szaro i smutno, gdyz ciemne chmury od rana spowijały niebo. Cała okolica wydawała się byc jeszcze w głębokim snie.
"A ja chciałbym zasnąc przy tobie" -wyszeptał spogladając na stojącą przy łózku ramkę ze zdjęciem.
I choc niemozliwe nie istnieje, to marzenie nie miało jak spełnic się w tej chwili. Coz zostało? Pokornie czekac az nadejdzie taki dzien, w którym znów będą razem. Kiedy ich usta połączą się w wiecznym pocałunku. Kiedy zasną razem i nigdy nie otworzą juz oczu. Kiedy juz nikt, ani nic nie stanie im na drodze. Kiedy uciekną razem, a miłosc stanie się poczatkiem szczęscia, a nie cierpienia.

Koniec

A teraz fragmenty i kilka słów ode mnie:
"Tu umrze tęsknota, a gdzie indziej narodzi się nadzieja... Zawsze jest tak, ze gdy cos tracimy, zyskujemy cos nowego..."
"Najwidoczniej dwie skrajne przeciwnosci mogą istniec obok siebie, jak woda i ogien, miłość i nienawiść, radość i cierpienie..."
"...tak, czy nie, warto miec nadzieję, bo bez niej człowiek jest ubogi, tak jak ci, co nie mają marzen. Marzenia i nadzieja zawsze idą w parze, bo jak mamy marzyc, nie mając nadzieji, ze się to w koncu spełni?"
"To zaskakujące jak w kilka chwil moze zmienic się oblicze człowieka. Wystarczy kilka słów i gestów, by przywrocic go na nowo do zycia, by ozywic jego zwiędły kwiat nadzieji. Niewiele trzeba by podarowac innym radosc i usmiech, niewiele trzeba, by je odebrac."
"Kazdy z nas ma swojego ogrodnika, jeden lepszego, inny gorszego. Nigdy nie zalezymy tylko i wyłącznie od siebie. Zawsze ktos jeszcze ma nad nami władzę, by ingerowac w nasze zycie."
"Jedno jest pewne, cierpienie się kiedys konczy. Tylko, czy nie po to, by odpocząc i wrócic ze zdwojoną siłą? Daje nam odsapnąc i zbiera siły na nowy atak. Daje nam nadzieję, by pózniej ją odebrac. Daje nam szczęscie, by stłumic je bólem. Bierze wiele i ząda o więcej. Nigdy nie ma dosc. Zachłannie i bezlitosnie wydrapuje z nas wszystko. Wtedy, gdy najmniej się spodziewamy, gdy zaczynamy oddychac, gdy otwieramy na nowo oczy. Ono sciska nam płuca, zamyka powieki i zostawia samych, lecz nie na długo, bo i tak zawsze wróci... "
"Ogromną sztuką jest potrafic zawsze dobrze wybrac. Miec przed oczami dwie mozliwosci, ale umiec dostrzec to, co wazniejsze i lepsze. Uchronic się przed konsekwencjami, nie narazac na uczucie zalu."
"Czy to nie przytłaczające, ze ludzie najpierw patrzą na czyny innych, a dopiero na koncu na siebie? Nie, tak nie jest. Patrzą na innych, a na siebie wogóle..."
"Wszystko działało wspólnie, w zgodzie i bez zakłócen. Księzyc, wiatr, drzewa... tylko człowiek odstaje daleko w tyle, niegodny by byc częscią natury... "

...bo cierpienie to tylko chwila, radosc to tylko chwila, mały ułamek wiecznosci...

haa pierwsza juz ide czytac^^

boooze juz przeczytalam to bylo takie piekne .....
sziedze i rycze jak zwkyle...no i jeszcze sam fakt ze to juz koniec opowiadanie booze ;(;(;(;(;(;(
a bedzie moze jeszcze jakas druga czesc ? Razz