Braterska Miłość **::Jednopartówka::**

- Tom, źle się czuję... - Bill jęknął głośno, gdy razem z bratem siedzieli w swoim pokoju.
- Nie przesadzaj. Na pewno za mało zjadłeś - usłyszał w odpowiedzi.
- Tom, nie. - Chłopak złapał się za brzuch i podniósł głowę do góry. - Coś mi jest... - powtórzył.
- Słuchaj braciszku - Tom stanął na przeciwko Billa - znam Cię na tyle dobrze, że z pewnością to zwykłe boleści brzucha, które za chwilę Ci przejdą. Uwierz mi. Jutro koncert, lepiej już się połóżmy.
Tom przeszedł szybkim krokiem do łóżka i sprawnym ruchem ręki poprawił sobie kołdrę. Odwrócił się i spojrzał na brata.
- Bill, możesz się już położyć? - zapytał siadając.
On nie ma dla mnie serca, pomyślał Bill, ale posłusznie wstał i ruszył w stronę swojego łóżka. Szedł powoli, lekko się wahając, ale Tom już tego nie zauważył. Był odwrócony tyłem i prawdopodobnie zasnął.
Czarny z niezwykłą ostrożnością położył się na plecach i zamknął oczy. Spokojnie wdychał świeże powietrze, które wlatywało do ich pokoju przez otwarte okno.
W końcu zasnął, ale nawiedziły go koszmary.
**********
- Bill, wstawaj! - Dało się słyszeć krzyki Gustava.
Czarny lekko otworzył oczy. Jego ręce położone były na brzuchu i nadal leżał na plecach. Głośno westchnął i zaczął się podnosić. Gdy w końcu wstał, ruszył prosto do łazienki. Musiał się szybko przygotować, bo za chwilę mieli wyjeżdżać.
I tak wszyscy byli skazani czekać na niego.
**********
W Monachium - miejscu, gdzie miał odbyć się koncert - trwały próby. Wszyscy wesoło grali, rozmawiali i śmiali się z żartów przyjaciół. Aż w końcu nadeszła godzina, gdy chłopcy mieli marne 5 minut do wyjścia na scenę.
To wtedy Bill poczuł bóle w brzuchu.
- Tom - jęknął chłopak, jak poprzedniego wieczoru. - Nie dam rady.
- Co? - zapytał starszy bliźniak i usiadł obok brata. - Co ty gadasz.
- Dave!! - Krzyknął Bill i zaczął głośno oddychać.
- Co się dzieje? - zapytał poddenerwowany manager zespołu podchodząc do lidera Tokio Hotel.
- Przełóżmy ten koncert, ja nie dam rady zagrać - powiedział Bill i pustym wzrokiem spojrzał na wszystkim zgromadzonych w pomieszczeniu ludzi.
- Dobra, wychodźcie na scenę - do pokoju wszedł jakiś facet. - No, raz, dwa.
- Bill dasz radę. Prawda? Powiedz, że dasz radę. To naprawdę duży koncert. Musimy go zagrać. - mówił Tom, wpatrując się w najmłodszego członka grupy.
- Dam radę... - wysapał ciężko. Ale wiedział, że nie da rady. Wiedział, że ten koncert to będzie porażka. A jednak wyszedł na scenę, śpiewając "Jung und nicht mehr jugendfrai".
Dave patrzył na niego dumnie, a Tom zupełnie zapomniał o tym, że Billowi coś dolegało. Dopiero po chwili wszystkim zrzedła mina, gdy lider zespołu, w połowie piosenki upadł na scenie, a puszczony przez niego mikrofon padł na publiczność, gdzie złapał go jakiś ochroniarz.
W całej hali panowała śmiertelna cisza. Nikt nie drgnął. Jednak jedna z fanek ukradła ochroniarzowi mikrofon i krzyknęła:
- Ratujcie go, idioci!
W tym momencie wszyscy (oprócz fanek) rzucili się do Billa. Dave już dzwonił po karetkę.
- Sami go zawieziemy, będzie szybciej! - Krzyknął zdenerwowany Tom.
- Dobra - manager schował telefon do kurtki i czym szybciej ruszyli do busa.
- Dobra, kochani fani, możecie zbierać się do domu. Nikt juz tu nie zagra, koncert zostaje przełożony - powiedział ochroniarz, gdy wyrwał fance mikrofon.
Wszyscy wyszli z hali. O dziwo w spokoju. Nikt się nie odzywał.
**********
W szpitalu panowało wielkie przygnębienie. Lekarze pomagali Billowi jak tylko mogli. Robili reanimację i "te inne bzdety" jak to nazwał Tom.
Mało kto się odzywał. Minęły dwie godziny, aż w końcu z pokoju, gdzie leżał Bill, wyszedł lekarz.
- Co z nim?! - Krzyknęli wszyscy zgromadzeni równocześnie i wstali z krzeseł.
- Mógł umrzeć... - zaczął lekarz, a Tom wziął głośny wdech - ale żyje.
Dave, Tom, Georg, Gustav, David i ochroniarze odetchnęli z ulgą.
- Mogę tam wejśc? - Zapytał Tom i wskazał na drzwi do pokoju brata.
- Pewnie - odparł lekarz i odszedł.
- Puścimy Cię tam na razie samego - powiedział Gustav, a bliźniak wszedł do białego pomieszczenia.
- Tom... - powiedział cicho Bill widząc brata.
- Siema brachu. - Odpowiedział gitarzysta i usiadł na łóżku Billa.
Zapadła cisza, ale w końcu musieli ją przerwać.
- Bill, przepraszam... - zaczął Tom, spuszczając głowę.
Czarny spojrzał na niego i z lekkim uśmiechem uderzył go leciutko w rękę.
- Za co? - zapytał.
- Nie wierzyłem, że coś Ci może dolegać. Nie przejowałem się tym. Teraz wiem, że gdybym Cię stracił... nie mógłbym sam żyć. Jesteś moim jedynym najlepszym bratem. - W oczach Toma pojawiły się łzy.
- Też Cię kocham, braciszku - opowiedział cicho Bill i przytulili się.
Braterska miłość, jest czymś bardzo bardzo ważnym. Nie warto o tym zapominać.
----------------------------------
Ponownie opowiadanie krótkie. Starałam się napisać coś ujmującego, ale wyszło mi tylko takie coś. Na tych wakacjach postaram się wymyślić coś lepszego i tu zamieścić.

Oprócz tego, ze opowiadanie jest dobre, miło, ze się starasz. A powiem Ci, ze wychodzi Ci pisanie co raz lepiej.
Było ujmujące... choć brakowało mi żaru uczuć. Ale masz ciekawe pomysły! To duzy plus. I powinnaś czytelnik trochę wciągnać.
Jak na mnie (nie jestem wymagająca) bylo fajne Razz

Nie rodzimy sie od razu mistrzem Wink

Ja np. nigdy nim nie bede.
Całus.

Nie rzuca na kolana... ale jest o czyms waznym...
Ale... calkiem fajne... najwazniejsze bylo przeslanie...
Całus.

Ujmujące było. Pod samy koniec omało co się nie rozpłakałam. Ważne, ze się strasza i amsz ciekawe pomysły. Muuuua;*

Już krytykowałam wiele razy, więc zacznę najpierw od pochawł.

Przy okazji, to dlaczego ja jeszcze nie komentowałam?

Widać, że się starasz. Pracujesz nad opisami i znakami interpunkcyjnymi, co mnie bardzo mile zaskoczyło. Masz ciekawe pomysły.

Ale nie byłabym sobą, gdybym nie wypisała chociaż części tego, co mi się nie podobało.

Mówiłam już o zwrotach grzecznościowych typu "Cię" i tak dalej? Z małej literki...

Cytat:

Co ty gadasz.

Według mnie powinien być tu znak zapytania.

Cytat:

- Dave!! - Krzyknął Bill i zaczął głośno oddychać.

W języku polskim nie istnieje coś takiego jak dwa wykrzykniki obok siebie. Mogą być trzy lub jeden, ale nigdy nie dwa. To jest po prostu nawyk, wyrobiony przez sławny komunikator gadu-gadu Smile

Cytat:

powiedział Bill i pustym wzrokiem spojrzał na wszystkim zgromadzonych w pomieszczeniu ludzi.

Chyba "wszystkich"?

Cytat:

A jednak wyszedł na scenę, śpiewając "Jung und nicht mehr jugendfrai".

"Jugendfrei"

Cytat:

Dopiero po chwili wszystkim zrzedła mina, gdy lider zespołu (...)

"zrzędła"

Cytat:

Jednak jedna z fanek ukradła ochroniarzowi mikrofon i krzyknęła:

Tutaj zamiast "jednak" napisałabym "nagle". No, jest kilka powodów, dlaczego Smile

Cytat:

Nikt juz tu nie zagra,

"już"

Cytat:

W tym momencie wszyscy (oprócz fanek) rzucili się do Billa.

zamiast nawiasu lepiej użyć przecinków. Lepiej wygląda Very Happy

Ogólnie rzecz biorąc, jest nieźle. Ćwicz dalej, będzie jeszcze lepiej Smile

Pamiętaj o opisach. Już w pewnym stopniu, małym, ale jednak, można sobie wszystko wyobrazić.

Buziaczki,

Unti.

Ps. Więcej pisać nie mam siły ^^'

Untitled, cenię sobie Twoje zdanie.
Ale, żeby poprawiać o zgubioną kropeczkę? xD (przykład: juz)
Hehehe...
Będę probować pisać dalej i lepiej... buzi:*

No wiesz, niektórym naprawdę przeszkadza brak znaków polskich w opowiadaniach. Osobiście do takich nie należę, ale jak już wypisywać, to wszystko, prawda?

I pisz dalej, a ja na pewno będę śledziła każde Twoje nowe opowiadanie, oczywiście komentując je Smile

Buziaczki,

Unti Smile

Tak, przeslanie bylo wazne. Podobalo mi sie, chociaz tak jak mowila coox, nie powalilo na kolana Very Happy

A ja się przyczepiać prawie nie będę. To opowiadanie jest milion razy lepsze niż te które ja sama pisze... Sad

troche to smutne... Agacia ma przynajmniej odwagę wystawaić swoje opki, a ja ten... tego... nie zabardzo... Embarassed

Opko nawet całkiem, całkiem...

terroristina Całus.

Agata...
Jak dla mnie to udało Ci się.
Ujęłaś mnie tym. Wyobraziłam sobie, że Billa rzeczywiście nie ma... brrr...
Wczułam się w klimat, bo czytając słuchałam zespołu Razorlight.
Świetne...