Zwyczajnie. A jednak...

Kolejna krótka jednopartówka. Nie wiem, czy ktoś zrozumie... Mam jednak taką nadzieję.

Dla Mii

~~*~~*~~
Zwyczajnie. A jednak...

Zwyczajna rozmowa dwóch zwyczajnych dziewczyn z dwóch zwyczajnie innych miast. A jednak. To ona zadecydowała, ona nakreśliła dalsze losy tych dziewczyn. Ich przyszłość. Wspólną...
Zdawać by się mogło, że wiara nie czyni cudów. A jednak! Obie czekały na prawdziwą przyjaźń. Czekały na bratną duszę, która pomogłaby im dźwigać krzyż codziennego dnia. Czekały na duszę, która dałaby im wiarę i siłę, by rano wstać z łóżka, oraz wieczorem pomóc im spokojnie zasnąć.
Spotkały się. Przypadkowe losowanie jednej z nich pomogło im się przywitać. Przypadkowe pytania pomogły się poznać. Przypadkowe myśli pozwoliły zaufać. Przypadkowe słowa przyczyniły się do nieprzypadkowej przyjaźni. One wierzą w przeznaczenie. Wierzyły, że kiedyś na ich drodze stanie ktoś taki jak ta Druga. Niby tak daleki, a tak bliski. Jak siostra...
I oto jest.
Jedna drugą rozumie najlepiej w świecie.
Jedna drugą wspiera najmocniej w świecie.
Jedna drugą kocha najsilniej w świecie.
Jak siostry...

Kiedyś było inaczej... Teraz? Nie wyobrażają sobie życia bez siebie.
Jak siostry...
Dzień bez rozmowy jest dniem straconym.
Jak siostry...
Nie mają przed sobą tajemnic.
Jak siostry...
Kochają się, szanują, pomagają sobie nawzajem.
Jak siostry...

Zwyczajnie... Razem nie rozumieją nadal przeszłości oraz ścieżek przyszłości, które wydeptał im Los.
Jak długo jeszcze będą jak siostry... ? Jak długo wytrzyma ta przyjaźń? Czy przetrwa wszystkie próby, na które zostaną wystawione przez okrutny Czas?... W końcu... on ich nie oszczędza.

Czas pędzi dalej. Nie zatrzyma się nigdy, by utrwalić ten piękny obrazek.
Obrazek przedstawiający dwie krople wody. A w nich... Ich twarze. Twarze dwóch, a zarazem jednej. Dwie pary oczu, zwierciadła dwóch dusz, a jednocześnie jednej. Dwa uśmiechy...
Jak siostry...

~~*~~*~~

Bijcie...

Nie zamierzam bić, a pochwalić ^^
Świetne napisane. Gdybym miała cytować fragmenty, które mi się najbardziej spodobały to musiałabym wkleić całe opowiadanie, a chyba zgodzisz się ze mną, że nie miałby to większego sensu xD.
Taka prawdziwa przyjaźń. Już niewiele jest takich prawdziwych bratnich dusz jak z tego opowiadania. A szkoda...
Nie będę więcej gadać. Powiem tlyko tyle, że każde Twoje opowiadanie trafia w sedno..chylę czoło przed Tobą.

Akemi

Strasznie mi się tym razem podobało i tym razem było to coś.
Podoba mi się, bo to tak jakby życiowe i o przyjaźni. Strasznie lubię takie opowiadania. Było ładnie. Nawet bardzo.
No, ale nie podobał mi się początek.
Coś tam, coś tam... a po chwili "a jednak!"
Takie oklepane jak dla mnie XD.
Poza tym reszta świetna XD.

Ps. LnD się nudzi i opa czyta Very Happy

.

Blackie...
Wybacz, nie mogłam się wcześniej przemóc, żeby to skomentować.
Powiem tak...
Nie jestem ani na tak, ani nie.
Może za mało to rozumiem.
Wszystko ładnie, pięknie i w ogóle. Ale, właśnie co ale?
Ale jakoś do mnie nie dotarło. To pewnie moja wina.
Przepraszam.
Jednak styl piękny.
Masz talent!