Magiczne koraliki

Dedykacja... dla Niego i Asji...
Oni wiedzą dlaczego...

~~*~~*~~

Ukochany...

Wtedy. Ten jeden dzień. Dzięki Tobie był piękniejszy. To Ty sprawiłeś, że wrył mi się w pamięć. To dzięki Tobie, gdy tylko zamknę oczy widzę tamte miejsca, nas patrzących sobie w oczy. Pamiętasz, co mi dałeś, gdy patrząc w Twoje tęczówki po policzku potoczył się słony kryształek wspomnień? Tak, mam je do dziś. Te śliczne koraliki. Identyczne, jak Twoje. Poprosiłeś przy tym, żebym zaufała. Ufam, bezgranicznie. Te koraliki są dla mnie talizmanem. Gdy chwycę je w dłoń, czuję. Czuję się tak jak wtedy, gdy przepadłam na ulicy i Ty pomogłeś mi wstać. Czuję Twoje ciepło, Twój zapach. Twoja dłoń przy mojej, Twoje tęczówki wpatrzone w moje, jakby chciały przewiercić mą duszę na wylot, poznać wszystkie moje tajemnice. Do teraz mam to zdjęcie, przywieszone na ścianie. Pamiętasz? Zrobiła nam je Twoja przyjaciółka. Ale nawet bez niego zapamiętałabym tą chwilę. W końcu wtedy po raz pierwszy od dłuższego czasu poczułam ciepło drugiej osoby.
I znowu to ukłucie bólu. Tęsknoty, za tymi chwilami szczęścia. Czuję, jakby to było wczoraj. A to za sprawą magicznych koralików. To one co noc przenoszą mnie do Ciebie. Jestem tam, przy Twoim boku. Siedzimy na ławeczce w parku. Milczymy. To oddaje najlepiej naszą rozmowę. Rozmowę dwóch bliskich sobie serc, bijących jednym rytmem.
Poetą mistrz, ja błaznem. Cicho łudzącym się na Twoje uczucia. Tak jest, gdy nie ma przy mnie magicznych koralików. Rzuciłeś na nie jakiś czar, prawda? Rysuję Cię w mojej pamięci. Takim jaki jesteś. Nie narzucam głupich standardów. Byłeś wtedy sobą. Czuję to... Nie umiałbyś udawać. Roztańczone ogniki w Twoich oczach mówiły same za siebie. Energia, spontaniczność. Uczucie... Bił od nich blask. Magiczny. Tak jak teraz od koralików...
Nasze zdjęcie. Tylko my... Obok siebie, zapatrzeni, zakochani. Nie widziałam poza Tobą świata. W tym jednym jedynym dniu wiedziałam, że mogę być sobą, nie muszę udawać, żeby być lubianą. Wiedziałam, że nie jestem byle tworem Boga, rzuconym na ten świat tylko po to, żeby być trącanym, odrzuconym, popychanym, skazanym na brak akceptacji, zapomnienie.
To dzięki Tobie... Na nowo wlałeś we mnie ciepło, poczułam, że wiem po co żyję. To Ty namalowałeś na mojej twarzy uśmiech. Uśmiech, w którym się zakochałeś. To dzięki Tobie... w moich oczach pojawiły się iskierki nadziei na lepsze jutro, kolory życia. Zniknęła szarość smutku i żalu. Bezsensownego życia na skraju społeczeństwa. Zniknęło uczucie bycia niepotrzebnym.
To dzięki Tobie zrozumiałam co to znaczy podnieść się i iść z podniesioną głową przez życie. Nauczyłeś mnie nie bać się okazywania uczuć.
To Ty i magiczne koraliki... Ty pokazałeś mi tego jednego dnia co znaczy żyć, a nie istnieć. Pokazałeś, że świat ma barwy, nie jest już tylko czernią i bielą, szarością. Wytłumaczyłeś, co to uczucia, bezpieczeństwo, ciepło, przyjaźń i w końcu miłość. Pokazałeś, że gdy jest dwoje ludzi, zniosą wszystkie trudy. Pomogłeś mi zamazać wszystkie bolesne wspomnienia. Dla mnie już nie istnieją. Teraz tylko Ty...

A o tym wszystkim przypominają... magiczne koraliki.

Hm...
Szczerze?
Nie podobało mi się.
Trudno było mi dość do końca.
A to ktoś napisał na gg, a to coś...

Opis miłości.
Szczęścia.
Okey.
Ale jest zbyt idealnie.
Aż rzygać mi się chce tą idealną miłością.
Wybacz, ze tak wulgarnie, ale piszę, co myślę.

Ładne opisy, metafory.

Ale nie, nie podoba mi się w ogóle.

Wybacz...
Pozdrawiam:*
Asiulla

Asiulla... zdziwiłabyś się. Idealna miłość istnieje. Teraz... w moim sercu... Dziękuję za komentarz.

Blackie...
Myślę, że trochę powinnam się zgodzić z Asiullą.
Było zbyt pięknie.
Ale mi się podobało.
Teraz mogę czytać o idealnej miłości. Jeszcze pół roku temu wyśmiałabym to opowiadanie, naprawdę.
Ale teraz, teraz odbieram świat inaczej.
I dlatego mnie urzekło. Widziałam siebie, widziałam nas.
Magiczne koraliki były cudowne.
Podobało mi się.
Bardzo.
Uśmiechnęłam się pod koniec, wiesz?
Trudno mi się ostatnio uśmiechać, ale uśmiechnęłam się. Za to dziękuję.
Wlałaś odrobinę ciepła do mojego serca.
Dziękuję.
Rozpromieniłaś mnie.
Dziękuję.

Opowiadanie... piękne. Temat, opisy uczuć, zdarzeń, metafory. Wszystko było cudnie Całus.

.

Gracja... gdyby nie On, to opowiadanie by nie powstało. Dziękuj w myślach także Jemu... za to ciepło i uśmiech. Cieszę się, że moim szczęściem przywróciłam komuś choć na chwilę uśmiech na twarz. Dziękuję, Gracja.

Mnie też się bardzo podobało. W szczególności dlatego, że też aktualnie jestem zakochana ponad życie i wiem co czujesz. To świetnie, że dałaś upust swoim uczuciom pisząc to opowiadanie, bo dzięki temu mogłam zdać sobie sprawę jak wiele dla mnie znaczy miłość...dziękuje. Było cudowne, jeszcze raz dziękuje...

Akemi

Więc dziękuję także Temu, który doprowadził Cię do takiego stanu. Zazdroszczę Ci, wiesz? Takiego zauroczenia, takiej miłości... Eh...

Ale, ale to nie tak, że ja wierzę w idealną miłość.
Takiej nie ma.
Nie ma dwóch idealnych ludzi, więc dwoje niedoskonałych ludzi nie morze stworzyć idealnego związku.
Ale... Ale kiedy jest się zauroczonym to nie myśli się o tym. Dopiero gdy przyjdą pierwsze problemy, rozczarowania- wtedy zdajemy sobie sprawę, że to nie to. Bo miłość na zawsze istnieje tylko w opowiadaniach.
Zresztą, Blackie, nie powinnam tego mówić osobie zakochanej. Jednak, muszę.
Opowiadanie, jak wiesz, bardzo mi się podoba.

Blackie...
Dla mnie to jest bardziej wyznanie... Wyznaie kierowane do kogoś kto ci jest bardzo bliski. Jest piękne przyzneję. Naprawde ładnie napisane.

Mimo wszystko uważam, że tych pięknych słów jest za dużo. Czasami jakby słowa przesłaniaały emocje, bo niekiedy trzeba mówić poprostu.

Nie chodzi o to, że mi się nie podobało.
Poprostu jak dla mnie to powinnien przeczytać ten Ktoś dla którego tak naprawdę to pisałaś. Bo my was nie znamy. I spod tych pięknych słów nie zawsze wyciągniemy wszystkie uczucia.

Mam nadzieję, że długo jeszcze będziesz tak szczęśliwa.

Temcia^^

Blackie napisał:

Poetą mistrz, ja błaznem.

Zaleciało mi piosenką "Kroplą deszczu".

Ale. Podobało mi się.
I te magiczne koraliki...
Ja kiedyś też takie dostałam.
Kiedyś.

Powiem jeszcze raz: podobało mi się.