Jestem. Ratunku...

Jednopart. Kolejny. Mój. Pisane chwilą. Wybaczcie, że krótkie, więcej nie umiałam ująć w słowa...
Dedykacje - dla mojej siostrzyczki, która chyba nigdy tego nie przeczyta, ale... ale.
dla Ave mojej, za wsparcie, pomoc i w ogóle za to, że jest.

Nie bijcie za mocno...

~~*~~*~~

Jestem Vea, oddycham, kocham, żyję i i tylko wiart we włosach.

Jestem Vea, oddycham, kocham, szum myśli i poszukiwanie odpowiedzi.

Jestem Vea, oddycham, poszukuję swojej drogi donikąd, mojego celu, mojego szczęścia.

Jestem Vea, kim jestem, co znaczę dla innych?

Jestem... Jestem.

Jestem. Żyję. Oddycham. Tylko dla Ciebie. Zatracam fragmenty samej siebie, gdy nie ma Cię blisko. Kim jestem? Co ja tu robię? Ratunku...

To już czas. Trzeba obudzić się ze snu szczęścia, owianego wiecznym szczęściem i tajemnicą spełnienia. Czas wrócić. Do rzeczywistości, szarości codziennego dnia. Przepuścić w zapomnienie te wszystkie wschody słońca, którym towarzyszyła jedna myśl – może dziś? I te wszystkie wieczory, w które obserwując srebrne gwiazdy na granatowej płachcie nieba, przychodziła tylko jedna myśl – jednak nie dziś...

Nie dziś. Znowu i znowu... Znowu bez Twojego uśmiechu. Kolejny raz bez Twojego uścisku. Dotyku... Bez tych rozbieganych iskierek w Twoich tęczówkach, które tak pokochałam. Bez Ciebie... Ratunku...

To już czas. Teraz, otwierając oczy nie będziesz pierwszą moją myślą, pierwszym westchnieniem. Nie będziesz towarzyszył każdej minucie mojego życia. Odejdziesz z mej pamięci, jak odeszłeś od mego boku. Odszedłeś, zostawiłeś trwałe piętno. Piętno na moim sercu, pamięci, duszy... Byłam na to przygotowana. Ale i tak zabolało. I boli do dziś. Ratunku...

To już czas. Nie będziesz głównym bohaterem moich snów. Nie przyjdziesz już do mnie w nocy, nie uściśniesz dłoni, jak przy pierwszym spotkaniu. Moje sny wyprą Cię z mojego życia. I teraz... nie będzie Cię już nigdzie. Znikniesz z mych myśli, mej pamięci. Nie zobaczę Cię już nigdy, gdy zamknę oczy. Nie poczuję Twojego zapachu, gdy moje włosy przeczeszą palce wiatru, a twarz nie będzie delikatnie pieszczona Twoimi dłońmi. Jednak... moje serce nadal będzie w Twoich sidłach. Nigdy nie będzie dane mu się uwolnić. Oddałam Ci je, ale nie potrafię odebrać. Na zawsze...

Ratunku...

Blackie..
Tak jak już Ci mówiłam na gg...śliczne.
Przejmujące i realistyczne. Przynajmniej dla mnie takie jest.
Masz talent i zapewne powiem Ci to jeszcze nie raz ^^
Piękne...całuję,

Akemi

Blackie napisał:

Odejdziesz z mej pamięci, jak odeszłeś od mego boku.

Taki mały błąd znalazłam.

Ale opowiadanie samo w sobie coś miało.
Podobało mi się.
Ratunku...
Śliczne Wink

.

Opowiadanie...?
Piękne.
Przepiękne.

Nie wiem co mam Ci powiedzieć.
Aż zabrakło mi słów.
To takie prawdziwe, realistyczne, przejmujące.
To problem, które miał pewnie każdy z nas.
A Ty tak pięknie to wszystko opisałaś.

Talentem czuć na odległość.
Ślicznie.
Pisz więcej i więcej a chętnie będę czytać i komentować.

Pozdrawiam.
Asiulla

Boże.

Wybacz, ale to było... beznadziejne.

Jestem Kupa, oddycham, krytykuje i robię kupę.

Wiesz, co Blackie? Przykro mi, ale dla mnie to było takie przeciętne. Oczywiście, że śliczne i piękne (jak zawsze zresztą Razz

), ale po prostu takie... w sumie nie powinnam krytykować, bo sama nie piszę zbyt dobrze, ale po prostu do mnie nie dotarło. Mimo, że posługujesz się cudnym językiem. Smile

Haha, ale ja mam dziwne komentarze. Ale naprawdę. Przemawiają przez mnie dwie osoby. Jedna jest absolutnie na tak, a druga kręci głową i nie mówi nic. Neutral

Mimo wszystko pisz dalej, bo masz talent. Całus.

Powiem tak.
Niby tak, a niby nie.
Nie lubię smutnych opowiadań.
A jeżeli już to muszą mieć coś w sobie.
To coś czego się doszukuję.
Nie umiem powiedzieć co to jest.
To COŚ i już.
U ciebie mi tego zabrakło, aczkolwiek opowiadanie mi się podobało.
Pozdrawiam ;*.

Po dłuższej nieobecności na forum, wchodzę w dział "Proza" i po prostu mnie zatkało. Tyle tu `opowiadań`, które najchętniej wyrzuciła bym do śmieci. Dlatego chciałam Ci gorąco podziękować, ponieważ Ty jedyna od dłuższego czasu zamieściłaś coś, co warto przeczytać.
Na prawdę, szalenie mi się podobało. Tyle uczuć, pięknie napisane, bez błędów. Oj, przepraszam, dopatrzyłam się dwóch:

Cytat:

i tylko wiart we włosach.

Oraz coś, na co już Tysia zwróciła Ci uwagę

Cytat:

Odejdziesz z mej pamięci, jak odeszłeś od mego boku.

Blackie, dziękuję Ci jeszcze raz, ponieważ przywracasz mi wiarę w ludzką twórczość.

Pozdrawiam gorąco i życzę dalszej weny. Wink