Blog27 i Tokio Hotel [23]

Janek poderwał się gwałtownie z krzesła, chcąc pobiec za siostrą, by pocieszyć ją, zanim zrobi wielką rewolucję w całym hotelu, a była to poobiednia pora, kiedy to spora część osób wylegiwała się w swoich pokojach.
- Stój! - zatrzymał go Bill. - Ja to zrobię.
Wstał, zasunął krzesło, odszedł od stołu i skierował się ku wyjściu z jadalni, skąd już można było usłyszeć stłumione szlochy Toli.
Recepcjonista kiwnął głową w kierunku złotych drzwi wejściowo-wyjściowych, za kórymi, jak domyslił się Bill, miała się znajdować histeryzująca Tola.
Podszedł do drzwi, otworzył je powoli i gdyby zrobił szybki krok, nie patrząc pod nogi, potknąłby się o dziewczynę, a później poślizgnął przez kałużę imponujących rozmiarów, która była tuż przed nią. Tola płakała wniebogłosy z głową opartą na kolanach.
"Świetna reklama." - pomyślał Bill i usiadł obok dziewczyny.
- Przesuńmy się troszkę, zanim ktoś się o nas potknie. - starał się delikatnie uśmiechnąć.
Bill przesunął się w lewo. Tola zrobiła to samo, ani na chwilę nie przestając głośno szlochać.
- Bo widzisz... To nie jest prawda, że wszyscy myślą, że jesteś głupia. - odruchowo ugryzł się w język.
- Nie?... - spojrzała na niego swoimi zapuchniętymi od płaczu oczami.
- Nie. Jesteś bardzo miła i yyy... - gorączkowo poszukiwał jakiegoś słowa, które byłoby najmniejszym kłamstwem. - ...sympatyczna.
- Naprawdę?! - otarła nos rękawem i rzuciła się Billowi na szyję.
- I trochę, eee, zbyt impulsywna.
Oderwała się szybko i już chciała zacząć kolejny koncert, ale Bill dodał szybko:
- Ale to nic takiego. Nie ma się czym przejmować.
- Ja i tak nie wiem, co znaczy "impulsywna", po prostu źle zabrzmiało.
Bill starał się uśmiechnąć naturalnie, choć był święcie przekonany, że sztuczny uśmiech nie zrobiłby Toli różnicy.
- To jak, zgoda? - spytał, klnąc do siebie w myślach.
- Zgoda.
Otarła kilka ostatnich łez i dopiero wtedy Bill zobaczył, jak wyglądała. Całą twarz miała popaćkaną spływającymi kosmetykami. Na policzkach widniały czarne smużki po tuszu, wokół oczu miała roztarte cienie.
- Chodź, pewnie się martwią.
Zamknął oczy, szybko chwycił ją za rękę i odwrócił głowę w drugą stronę, żeby nie widziała, jak niemiłosiernie się krzywi. Wolną ręką otworzył drzwi i gestem zaprosił ją do środka.

~*~

- Naprawdę powiedziałeś jej, że jest miła i sympatyczna? - spytał Tom, wijąc się ze śmiechu po podłodze.
- Ciekawy jestem, co ty byś zrobił na moim miejscu.
Ale Tom nic nie odpowiedział, tylko zaczął się jeszcze bardziej śmiać.
Byli w podziemnej sali hotelowej przeznaczonej do dyskotek, którą często wypożyczali do prób. Dość przestrzenna, zaciemniona sala z małą sceną, na której teraz cisnął się sprzęt chłopaków.
- Mam nadzieję, że nas tu nie znajdą... - powiedział Tom, strojąc gitarę.
- Nie ma szans. Za Chiny się nie domyślą, gdzie jesteśmy. - wyszczerzył zęby Bill, który właśnie skończył ustawiać mikrofon.
Zabrzmiały pierwsze nuty "Leb die Sekunde" i już Bill miał zacząć zwrotkę, kiedy drzwi otworzyły się szeroko. Ujrzeli w nich najmniej wyczekiwane osoby - Tolę i Alę.
- Ooo, jednak tu jesteście. - odparła słodko Tola.
- Jak nas znalazłyście? - spytał Bill z rezygnacją, włożył mikrofon do stojaka i zeskoczył ze sceny.
- Recepcjonista nam powiedział. - wyszczerzyła się Ala.
- Co za... - zaczął Tom. - ...niespodzianka. - przełknął głośno ślinę.
- Pan Bodziu jest bardzo miły.
- Kim jest, eee, pan Bodziu?
- Recepcjonistą.
- Z tego co pamiętam - wtrącił Tom. - to jeszcze wczoraj nazywał się Mark.
- Bo się nazywa Mark.
- Przed chwilą powiedziałyście, że Bodziu.
- Nie. Tak. Nie wiem. Ala, Ty wyjaśnij.
- Nazywa się Mark, ale my nazwałyśmy go Bodziu.
- I wszystko jasne. - westchnęli, domyśliwszy się, że to pomysł Toli, która miała wyraźną słabość do nazywania ludzi po swojemu.
- To grajcie coś. Po to przyszłyśmy.
- Eee, właściwie to my już skończyliśmy...
Opuścili pomieszczenie zostawiając dziewczyny same.
- Szybko! Tędy! - szepnął Bill do reszty, wskazując wąski korytarzyk. Biegli chwilę, starając się zrobić jak najmniej hałasu. Ujrzeli małe, kręte schodki, po których zaczęli się automatycznie wspinać.
- Tutaj! - powiedział Bill, otwierając małe drzwiczki.
Weszli do środka. W pomieszczeniu było pełno kołder, poduszek i poszewek, a w powietrzu unosiła sie woń krochmalu.
- Czy to nie jest, eee, schowek na pościel? - spytał Tom, rozglądając się.
- Nie da sie ukryć. - skwitował Bill.
- Pst, cichooo. - szepnął Gustav.
Zamilki. Przyłożyli ostrożnie uszy do drzwi i usłyszeli wyraźnie zbliżające się kroki. Georg podniósł klapkę z małego okienka i ujrzał dwie dziewczyny z Blog 27, rozglądające się nieporadnie po korytarzu.
Wstrzymali oddech. Tola i Ala obracały się, każda wokół własnej osi, dobre kilka minut, aż wreszcie skierowały się schodami w dół.
- Dobra, wypad, chłopaki. - szepnął Bill i rzucił się na przycisk przywołujący windę, która była naprzeciwko drzwi.
- Brawo, braciszku. - parsknął Tom. - Winda. Taaak, na pewno nas nie znajdą.
- Sam wymyśl coś lepszego.
Kabina windy przjechała, drzwi otworzyły się, a chłopcy natychmiast wskoczyli do środka.
- Nie znajdą. - odparł Georg, naciskając guzik z cyferką "6". - One nie używają wind. Tego jestem pewien.
Winda stanęła na szóstym piętrze. Bill ostrożnie wychylił głowę.
- Droga wolna.
Rzucili się korytarzem w stronę drzwi do pokoju. Gustav wyjął pospiesznie klucz, włożył w zamek, przekręcił dwa razy, nacisnął klamkę, popchnął lekko drzwi i... zamarł. On i każdy kolejny z chłopaków, który wszedł po nim do pokoju.
- Co wy tu robicie?! - krzyknął Bill wyraźnie rozwścieczony. - Tymaczasowa właśność prywatna! Jak wyście się tu w ogóle dostały?! Drzwi były cały czas zamknięte!
- Pani Tosia dała nam zapasowy klucz. - usmiechnęła się Ala.
- Posłuchaj dziecinko. Nie obchodzi mnie jakaś durna pani Tosia, która daje wam klucze do róznych pomieszczeń. - Bill nie przestawał krzyczeć. - Zaraz, zaraz... Jaka pani Tosia?
- Sprzątaczka.
- Tak, tak, takie bajki to telewizji. - powiedział Bill i dorzucił kilka przekleństw.
- No właśnie. - dodał Tom. - Bujać to MY, a nie NAS.
- Niby jak pani Wiesia dała wam klucz?! Zaraz się tam przejdę, to ją zwolnią. - kontynuował Bill.
- Pani Tosia, nie pani Wiesia. - poprawiła go Ala. - Pani Wiesia to nasza fanka, żona pana Bodzia, natomiast pani Tosia to jedna z tutejszych sprzątaczek, której powiedziałyśmy, że wyszliście, zostawiając nas u was w pokoju i biorąc ze sobą klucz, a my chciałyśmy iść na kolację, ale nie mogłyśmy zostawić otwartego pokoju. Dała nam klucz bez żadnych problemów. - Taaak, ma się ten urok osobisty. - zamrugała oczami Tola.
- WYNOCHA! - krzyknął Bill, który był tak wściekły, że Ala przez chwilę spojrzała na niego z prawdziwym strachem. - WYNOŚCIE SIĘ STĄD!

Gość

Hmm..czemu ostanie dwa odcinki były takie..mniej zabawne? Proszę nie kończ z pisaniem śmiesznych opo. Przecież one były cuudowne. Miały w sobie czar..rozśmieszały, pocieszały, poprawiały humor..proszę pisz dalej tak zabawnie jak dawniej.

Świetne,jak zwykle Wink

już myślałam,że nie doczekam nowej części Smile

pati napisał:

Hmm..czemu ostanie dwa odcinki były takie..mniej zabawne? Proszę nie kończ z pisaniem śmiesznych opo. Przecież one były cuudowne. Miały w sobie czar..rozśmieszały, pocieszały, poprawiały humor..proszę pisz dalej tak zabawnie jak dawniej.

Może dlatego, że się wczułam w pisanie o ludziach, po prostu o ludziach, ale staram się do tego wrócić. Z tą częścią jeszcze nie jest tak źle, ale przedostatnia była najmniej śmieszna.

No więc, jak zwykle mi się podobało... Jak na bezmózgi to mają farta hihihi a nasi biedni chłopcy z TH pecha do nich... Supcio część, nawet te mniej śmieszne były spoko

Taaak, kolejna piękna część, tylkociągle się zastanawiam: JAK BILL MÓGŁ WZIĄĆ TROLLĘ ZA RĘKĘ?! Ja tego nie zniosę... Czekam, jak zwykle Wink

Gość

Proszę o nową część bo nie wytrzymam

naprawde boskie........... ale ja is e wystraszyłam jak okazało się że to Bill za nią bobiegł. TO mi najmniej pasowało.. pozdro

Gość

Napisz coś jeszcze dzisiaj albo jutro (bo mi sie nudz a twoje opowiadanie to prawdziwe odpreżenie)a i niech bedzie śmieszne !!!Proszę

Ostatnie odcinki były jakoś mniej śmieszne, ale ten jest nie zły. Pisz dalej, czekam na kolejny odcinek! Pozdrowienia.

Świetne - jak zawsze Wink

Czekam na dalszą część i mam nadzieje, że zjawi się niebawem...

Gość

Nie no to bylo super... Very Happy

Pisz dalej...plisss...
Pzdr 4U... Very Happy

Gość

Super jak zawsze... kiedy bedzie nastepny odcinek?? Wyczekuje go z utesknieniem! Pozdro!

Gość

hey Medi... spruboj napisac ksiazke.. !! to jest genialne ...piszesz to jak by to byla dla ciebie pestka !! i napisz w koncu ten nastepny odcinke ..chce wiedziec co jest dalej ;P

No wlasciwie to nie ma... to jest perfekcyjne Smile