Blog27 i Tokio Hotel [23]

Hmmm MeDi widzę ze na tym forum jestes równie sławna jak samo Tokio Hotel Smile

Za nie długo dojdzie do tego ze bedziesz miała masę fanów którzy na twój widok będą mdleć a ci którzy tego nie zrobia będą cię godzinami prosić o autografy i zdjęcia. A skąd bedą wiedzieć jak wyglądasz?? Wykapują cie twoje kumpele z Przyemyśla żebyś załatwiła im swoją sławą bilety na TH Smile

Uahaha ;D. Klaudia, dobra jesteś ;D. Pozdrawiam ;D.

HeY!MeDi jestes śwwietna Very Happy

nie mogę sie doczekać następnej cześci opo!
Kocham TH,a nie cierpie bloga27!pozdrowionka dla wszystkich fanów MeDi:*

MeDi twoje opowiadanie jest swietne. Kiedy kolejna notka bo jestem od nich uzalezniona. Pozdro

A propo... kiedy będzie następna część opowiadania????????? Całus.

Medi prosze daj opowiadanko bo mi się nudzi bez niego... Sad

opo odlootowe mam nadzieje ze sie nie skonczy :P

19.

Czerwony pojazd zatrzymał się tuż przy wejściu do hotelu. Georg, Gustav i Bill ostrożnie wysiedli, czekając na Toma, który siłował się z Tolą i Alą, które za żadne skarby nie chciały wyjść z taksówki. Głośno krzyczały, że nie chcą przedwcześnie umierać. Warto wspomnieć, że chłopcy byli na nie wściekli do granic możliwości - w szczególności Bill, który musiał się poważnie skompromitować, żeby Tola wyszła jako tako z twarzą. Aż trudno pomyśleć, ile szkód może wyrządzić jedna wizyta w zwykłym centrum handlowym...
Kiedy już Tomowi udało się skłonić dwie dziewczyny do opuszczenia samochodu, związał im z tyłu ręce smyczami, popchnął przed siebie i wprowadził przez otwarte drzwi do holu hotelowego.
- Co dalej?... - spytał Tom, zerkając ukradkiem na resztę.
Bill bez słowa podszedł do recepcji i poprosił o dwa klucze - do pokoju, w którym mieszkał z chłopakami oraz tego, który zajmowały dziewczyny z Blog27. Recepcjonista zmierzył dokładnie wzrokiem najpierw Billa, a potem gromadkę stojącą za nim, po czym nieufnie zdjął dwa małe kluczyki i położył na blacie. Gustav, chcąc wykazać się refleksem, porwał w mgnieniu oka dwa kluczyki, skinął na resztę i ruszyli w kierunku wind, na widok krótych Tola i Ala zrobiły się automatycznie zielone. Jednak nikt na to nie zwracał uwagi. Georg przywołał windę, a Tom wepchnął tam obie dziewczyny i wcisnął szybko guzik zamykjący drzwi, by żaden z nich nie zdążył tam już wejść.
- Tom... Czy Ty myślisz o tym, o czym ja myślę? - spytał Bill, uśmiechając się złowieszczo.
- Dokładnie tak... - wyszczerzył zęby Tom. - Ściągaj pasek.
Bill szybko pozbył się paska od spodni, którym Tom podważył otwór małej skrzyneczki przy windzie. W środku było pełno małych, kolorowych guziczków i cienkich przewodów. Bracia jednocześnie chwycili zielony przewód i równie jednocześnie puścili go, kręcać głowami. Może faktycznie puszczenie windy swobodnie z dwudziestego piętra byłoby zbyt surową karą...
- Który to był... - szeptał Tom w skupieniu.
- Niebieski? - spytał Gustav, uważnie się przyglądając.
- Nie, to je tylko zatrzyma.
- Biały?
- Nie... WIEM!
Tom momentalnie przekręcił czarne pokrętło o dziewiędziesiąt stopni, zacmokał głośno i przekręcił o kolejne dziewiędziesiąt.
- No to na posterunki! - wydał polecenie Bill. - Gustav - piętnaste piętro, Georg - dziesiąte, ja pójdę na piąte, a Tom zostaje tutaj.
Wszyscy natychmiast rzucili się do wyznaczonych posterunków. Dalej zabawa potoczyła się gładko - każdy z chłopaków przywoływał co moment windę na swoje piętro, a że teraz podróżować można było dwa razy szybciej, to między jednym a drugim przywołaniem windy mijało średnio pięć sekund. Tylko raz przez zagapienie, drzwi windy zdążyły się otworzyć - na piętrze Toma, który wyszczerzył zęby, pomachał płaczącym dziewczynom i zamknął drzwi przyciskiem, o którym mało kto pamiętał.
Po dziesięciu minutach, kiedy chłopakom zdecydowanie znudziło się przywoływanie windy, a przed oczami mieli zmasakrowane ciała podróżniczek, postanowili zakończyć zabawę. Chłopcy poszli na piętro Billa, który przywołał windę. Drzwi otworzyły się, a wymięte przez los dziewczyny, zostały powitane przez czwórkę chłopaków szerokimi, triumfalnymi uśmiechami.
- To wszystko? - spytał Tom, zerkając po kolei na każdego z chłopaków.
- To był dopiero wstęp... - zaśmiał się głośno Bill, zaszczycając poszkodowane dziewczyny kpiącym spojrzeniem.

Jestem pierwsza!! Chyba po raz pierwszy tu Smile

I co bede pisala- swietne, jak zawsze, tylko troche krotkie Smile

Czytałam już tam Very Happy

Cytat:

- To był dopiero wstęp... - zaśmiał się głośno Bill, zaszczycając poszkodowane dziewczyny kpiącym spojrzeniem.

Więcej tortur .
Twisted Evil

Buahahah, oczywiście jak zwykle świetne MeDi Wink

Tjaa... Jak to powiedziała Kama:

Więcej tortur! <lol>

Co tu dużo pisać.Świetne to mało powiedziane..Jesteś bezbłędna MeDi.
Cool

Więcej tortur .
jak to powiedziala kama :twisted:

swietne Medi super jestes!!!!!

Siemanko czekam na nowe opowiadanko Very Happy

jestem tu NOWA ale opowiadanko Medi czytam od samego początki :]