Wasze podejście do życia...

A ja... emm... optymistką jestem Very Happy

A, co tam!
Nie przejmuję się niczym...
Chociaż... czasami coś mi tam nie idzie..., ale się nie poddaję Very Happy

Z pojej perspektywy- przyszłość będzie lepsza, niż dzisiaj.
I tak trzeba do tego podchodzić.
Nie przejmować się zbędnymi rzeczami. Wszystko przyjmować na luzie. O, tak! Very Happy

No coz..

U mnie to jest na prawdę dziwnie. Nie jestem realistką, tzn. czasami jestem, ale częściej albo się strasznie smuce, albo jestem niepoprawną optymistką. Jednak ten pesymizm bierze sie z trudnych, smutnych, przykrych sytuacji... no, ale staram sie myslec pozytywnie.
Czasem wychodzi, czasem nie. Wink

Moje podejście do życia jest strasznie luzackie!! jestem raczej optymistką choć czasem zdarza mi sie być pesymistką (ale tylko w kryzysowych sytuacjach...) Moje podejście do życia jest tesz troszke żartobiliwe... mam na myśli to ze prawie nic nie biorę na serio!! Z wszystkiego robie sobie żart, nigdy nie potraę być poważna moze to głupie ale nie umiem zachopwać powagi nawet na pogrzebach!! No to moze coś skumacie z tego co napisałam.. a jak nie no to sorki xD

Jestem realistką i tyle. Wink

Mozna mnie uznać za relaistke, ale lubie marzenia i marzeć.

Mam specyficzne podejście do zycia. Tak mi się wyadje.
I czuje sie nie kochana ;]

A ze mnie straszna pesymistka xD

Patrycja napisał:
A ze mnie straszna pesymistka xD

Ja też. Ja chyba musze nią pozostać. Na cholere mi teraz moje zmiany i pozytywne nastawienie.

Edit:
Albo nie, jestem pesymistką z przypływającymi optymistycznymi myślami ;D

Ferlejka napisał:

Mozna mnie uznać za relaistke, ale lubie marzenia i marzeć.

Mam specyficzne podejście do zycia. Tak mi się wyadje.
I czuje sie nie kochana ;]

Ja też kocham marzyć, bez marzeń nie przezyłabym ani dnia dłużej...

A więc. Cechuje mnie dość pesymistyczne podejście do życia. Pomarzyć lubię, ale z reguły mocno stąpam po ziemi.

A ja jestem optymisitką i to wyjątkową.
Bedzie to co musi być i tyle ;DDD
"Niech sie dzieje wola nieba, z nia się zawsze zgadzać trzeba" HAHAHAH ;DDDD

Świat jest piękny, tylko ludzie nie.
Np. najlepszy kumpel, który prawie codziennie mnie odwiedza (a ja już nim rzygam). Tak za mną tęskni? Ja dziękuję za taką tęsknotę.... Dlatego lubię samotność. Tylko ja i to co mnie otacza. I co najważniejsze - zero ludzi. Nie uciekam od Świata, tylko od świata ludzi. A to różnica, bo choć ludzie są częścią natury, to ich towarzystwo jest przeze mnie wyjątkowo niepożądane. Tak już mam.

Ostatnio zaczełam trochę inaczej patrzec na świat. Pewne wydarzenia mnie zmieniły. Nie wiem czy na lepsze, czy na gorsze. Tak czy siak stałam sie optymistka. Każdy, kto prosi mnie o pomoc itp, otrzymuje ode mnie bardzo optymistyczne rady. Obym trwała w takim stanie długo. Choć melancholia równie czesto u mnie gości jak i radość.

"Pierdolić wszystko! Fakt, że nie mam czym również."

Bardziej motto życiowe, ale do podejścia też się zalicza.

polly chce krakersa

Ja jestem pesymistką, ale innych dołować nie umiem. (W końcu kto by mnie pocieszał?) Za to dołowanie siebie świetnie mi wychodzi... Wink

Ja, kurde mać, wszystko olewam ostatnio. Np. mam z chemii między 4-5, jutro piszę poprawę klasówki i teoretycznie powinnam kuć. A co robię? Odkładam na tzw. "później", chociaż wiem, że i tak nie zacznę się tego uczyć. Albo prace z plastyki. Od jakichś 3 miesięcy je oddaję i nawet nie zaczęłam malować.
Pokrótce: co masz zrobić jutro, zrób pojutrze - będziesz miał dwa dni wolnego.