Przyjaźń

heh czasami stwierdzam, że jedynymi prawdziwymi przyjacielami są moi rodzice... Sad

Matka nigdy nie była moją przyjaciółką. Nawet sobie takiego czegoś nie wyobrażam.
Przyjaciółki... Dziewczyny z mojej klasy, z którymi się 'przyjaźnię' chyba nawet nie wiedzą co to przyjaźń.

Ostatnio nauczyłam się żyć bez takiej osoby, która by zawsze była blisko.
Stwierdziłam, że to wcale nie jest takie niezbędne. Pff...
Bez przyjaciela można żyć.

aŚ napisał:

heh czasami stwierdzam, że jedynymi prawdziwymi przyjacielami są moi rodzice... Sad

Ja nie potrafie przyjaźnić się z rodzicami. Rolling Eyes

Oni mnie nie rozumieją.
A coraz częściej zdaje sobie sprawe, że oni tak naprawdę mnie nie znają.

Wystarczą mi te 3 osoby. Są ze mną kiedy ich potrzebuję.
I wielkie dzięki za to Całus.

Łukasz- szkoda, że to wszystko tak sie ułożyło.

Jednego przyjaciela straciłam...

nie chodzi mi o zrozumienie. tylko o te najgorsze momenty, kiedy wszyscy cie opuszczą. rodzice nie zrobią tego nigdy. przynajmniej moi.

moi rodzice mają poglądy wielce dalekie od moich i nigdy nie mogę się z nimi dogadać.
stwierdzam, ze najlepiej mieć faceta za przyjaciela.
bo się ostro przejechałam na dwóch przyjaciółkach :/
ale mój przyjaciel i tak był przy mnie.

Wczoraj się dowiedziałam co moja 'przyjaciółka' mówiła na mnie poza moimi plecami.
Definitywnie zakończyłam tą przyjaźń.
I jest mi z tego powodu lepiej.
Bo nie będę musiałą ciągle wysłuchiwać jej narzekań, jak ciągle obgaduje innych a potem za przeproszeniem włazi im w du** bez mydła.
Idiotka.

Rodzice-przyjaciele?
Ne wyobrażam sobie tego.
Nie moja mama.

Nie wierzę już w przyjaźń damsko-męską, o nie.

aŚ zgadzam sie w 100%.
Przyjaźń między dziewczyną a chłopakiem nie jest możliwa.
Sama tego doświadczyłam. Chłopak prędzej, czy później będzie chciał czegoś więcej niż przyjaźni.

Coli15 napisał:

Przyjaźń między dziewczyną a chłopakiem nie jest możliwa.
Sama tego doświadczyłam. Chłopak prędzej, czy później będzie chciał czegoś więcej niż przyjaźni.

A ja się nie zgadzam. Mam najwspanialszego pod Słońcem przyjaciela. Oboje nie chcemy związku i uważamy, że przyjaźń to coś najcenniejszego. I jest nam dobrze, bo świetnie się rozumiemy.
Nie rozumiem stwierdzenia 'więcej niż przyjaźń'. Jak dla nas, przyjaźń jest piękniejsza i wspanialsza od związku. Więcej niż związek to przyjaźń. Nie odwrotnie.
Kocham mojego Przyjaciela.

Widocznie znalazłaś takiego chłopaka, który naparwdę potrzebował przyjaciela, który potrzebował osobyz którą może się śmiać i płakać. I Widocznie byłaś najtrafniejszym wyborem. Ja nie miałam tego szczęścia, bo gdy przyjaźń między mną a chłopakiem kwitła, on zaraz oczekiwał czegoś ponad przyjaźnią. Wink

. Cieszę się, że w Twoim przypadku taka przyjaźń może istnieć Smile

.

Czy jeśli w przyjaźni pojawia się miłość, to znaczy, że nie ma już pomiędzy nimi przyjaźni? Bez przyjaźni nie ma miłości.

shira masz rację, ale gorzej jeżeli miłość jest nieodwzajemnione. Wtedy jest problem, bo nie każdy chłopak to zrozumie.

Na moją przyjaźń trzeba sobie zapracować. Nie nazywam nowo poznanej osoby swoim przyjacielem lub osoby, z którą chwilowo się 'zakumplowałam', nawet jeśli wydawałaby się superkólextradżezi. Czasem na przyjaźń trzeba pracować latami, a czasem wystarczy 12 dni i dość częste wizyty (przykład: ja i LnD).
Mam jedną, najwspanialszą, najprawdziwszą przyjaciółkę. Jest nią Monika, of kors. Przyjaźń z nią jest bardzo specyficzna i wydaje mi się, że na całe życie. Nigdy nie powiedziałyśmy sobie wprost, że jesteśmy przyjaciółkami - my o tym po prostu wiemy i uważamy, że nie ma potrzeby powtarzać tego w kółko. Nasza przyjaźń nie jest oparta na słowach, lecz na czynach. Bania zna mnie jak nikt inny, wie o mnie praktycznie wszystko i vice versa. Zawsze mnie broni, nawet wtedy, gdy nie mam racji. Kiedy się kłócimy, to nigdy nie na długo. Miałyśmy w sumie jedną, ogromną kłótnię, która trwała pół roku, ale wydaje mi się, że tu sprawdza się powiedzenie, że 'co nas nie zabije, to nas wzmocni'.
Co do przyjaźni damsko-męskiej, to uważam, że jest niemożliwa. Mogę wymieniać tysiące przykładów moich kumpelach, a nawet i moich własnych, kiedy to zawsze jedna strona chciała czegoś więcej. Tak już chyba zawsze będzie. ^^

Ja zawiodłam się na wszystkich moich przyjaciołach. Chyba nigdy nie uwierzę na nowo w coś takiego. We wrześniu tego roku dowiedziałam się że moja najlepsza przyjaciółka mnie cały czas okłamywała, a przyjaciel, jedyna osoba której na mnie zależało, odszedł. Nie żyje. xC Boli.

A ja ostatnio mam więcej przyjaciół płci przeciwnej. Smile

Chociaż...
Może nie. Trudno to nazwać przyjaźnią. Raczej zażyłą znajomością.

Często zawodzimy się na swoich przyjaciołach.
Ale oni równie często zawodzą się na nas, czyż nie?
Na tym polega przyjaźń. Na wybaczaniu, akceptowaniu.
Nie szukaniu własnej korzyści.
Inaczej nie będziemy mieć przyjaciół.
A nie mieć przyjaciół jest źle.