wiersze shira'y - Das letzte Gedicht

sihiruś czemu tak dawno nie było wierszyków??
Ja już za nimi tęsknię!!
Tylko nie mów, że chcesz przestać pisac jak Heidi bo się załamę!!
Mam nadziej że to tylko chwilowy brak weny!
Jak tak to liczę, że szybciutko do ciebie wróci!!
Buziaczki:*

Temciu...nie martw się :* już dodaję...wczoraj wenke miałam, na razie cztery
dedykuję jeden Tobie :*
a pozostałe trzy mojej kochanej Landrynce, mojej kochanej Verci i mojej kochanej Misterce :* :* :*

~*~

Siedzę nikomu nieznana
Kolana zgięte wpół
Na czarnej mszy do rana
Opuszczam trumnę w dół
Odwracam głowę w Twą stronę
Pozbawiasz mnie serca łagodnie
Czarną wypuszczasz z rak wronę
Ona leci do góry swobodnie
Trzepoce skrzydłami jak ptak
Odlecieć i ja bym pragnęła
Ty kładziesz mnie na wznak
Ostra krawędź noża rozcięła
Wypływa ze mnie czysta krew
Wypływa ze mnie serdeczny śmiech
To koniec, cierpienia poznałam zew
Zakopią mnie gdzieś wśród martwych drzew

*

Mamo, masz takie spękane usta
To tylko od słońca kochanie
Mamo, masz takie stargane włosy
To tylko przez wiatr złociutka
Mamo, masz takie zaszklone oczy
To ten nieznośny piach skarbeńku
Mamo, z twojego serca płynie krew
To tylko okrutny świat córeczko
Może dać ci wody?
Kochanie, woda jest dla spragnionych
Może chciałabyś grzebień?
Złociutka, takie rzeczy nie dla mnie
Może chusteczkę mamo?
Skarbeńku, nie potrzebuję
Mamo, zobacz! Krew ci już nie płynie
Cisza odpowiada za mnie
A co to za kartka, którą w rece trzymasz?
To mój testament córeczko
A po co?
W nim to, co chciałabym ci zostawić

*

Co tam słychać w niebie kochany?
Patrzysz na mnie codziennie
Odmawiasz modlitwy starannie
Tęsknisz do życia we dwoje
A ja?
Baluję od nocy do rana
Zacieram napisy kochania
Uśmiechy posyłam nieznanym

Co tam słychać w piekle piękna?
Tutaj krwawa hulanka
Pisanie ręką po ścianach
Łapanie śmiechów złamanych

*

Sennego marzenia daję ci trochę
Przełożę to dobrym wspomnieniem
Całość udekoruje nieśmiałym uśmiechem
A pod spodem będzie trucizna
Ciii... Ty o niczym nie wiesz
Wypijesz to bardzo zachłannie
Poczujesz mrowienie w paluszkach
Potem serduszko szybko zdrętwieje
I języczek kołkiem stanie
Oczka w słup
Bez nut, improwizowałam
Wyszło niebanalnie
Tylko trochę szkoda wiosny i lata
Bo przecież każdy już wie
Że zabić cię chcę

I co ja bede mowic skarbie...
Kocham Cie najmocniej na świecie... Całus.

Twoje wiersze są piekne...brak mi słów...
masz dusze artystki i za to też Cię kocham... Całus.

Nieziemsko piszesz kochanie:*
1 i 3 najbardziej mi się podoba...Niebo i piekło...
taaa czarna masz i inne rzeczy...

PeEs:Za rok zrobimy taka czarną msze że cala kolonia bedzie huczala xD

słońce, ja zapomniałam o twoich wierszach, ale obiecuje że wsyttkie je przecztam i dziękuje że dziś mi przyponiałaś o wierszach... W tym momencie moge powiedzieć ze napewno są w 1000% świtne bo ty masz ogromny talent pisarski Wink

buźki

O jejku...
Dziękuję shirus za dedykację Smile

Naprawde bardzo dziękuję! Całus.

Wierszyki piękne !!
Njabardziej piodobal mi sie ten o mamie
i ten ostatni!!
Uwielbiam cie i wracaj do nas szybciutko!!

Kochasz moje kruczoczarne włosy?
Najbardziej na świecie...
A oczy? Te czarne...
Nie mógłbym bez nich żyć skarbie...
Usta też? Ciemne jak smoła
Są prześliczne i tylko moje
A tą otchłań gorącą jak piekło?
Każdy jej cal rybeńko
A moje serce przypalane?
Nawet i połamane
A to sumienie sczerniałe i obolałe?
Jest niewidzialne
I skrzydła pierzaste?
Kocham je całe

Znowu nie słuchasz jak do ciebie mówię
Pytałam, czy mógłbyś kochać upadłego anioła
Chyba żartujesz?! Przecież to bestia

***

Kolejna świeczka dogasa
Pod czujnym okiem nocy
Ta opiekuje się wypalonymi
Byc może zapomnianymi

Po dniu ma noc swoje dwa bale
Jeden – ten żywy, nie spieszy się wcale
Tam hulanka do rana nieprzerwana
Drugi – ten martwy, szybko się krząta
Przecież musi zdążyć w noc jedną
Zabrać ze sobą całą zgraję
Musi ściszyć muzykę
Pogasić ostatnie światła
Musi zamknąć szczelnie okna
I trzeba to zrobić tak, by nikt nie wiedział
Dowiedzą się potem
Bo nikt nie wie, na którą wchodzi salę

Ach shira i co ja mam powiedzieć??
Ten wiersz o upadłym aniele...
jest w nim coś co sprawia że mogła bym go czytać non stop.
Mam nadzieję że dobrze zrozumialam przesłaniu.
W drugim jest sama prawda pięknie w słowa ubrana.
Piękne teksty...
co więcej mogę powiedzieć...

To jest piękne. Masz wielki talent. Niepozwól, by się zmarnował!

Ja... Jestem roztrzęsiona. Dlaczego? Przez te wiersze! Co Ty ze mną zrobiłaś? Wink

shiruś ja jak zawsze opóźniony zapłon...
Pięknie...
Ten pierwszy mną zawładną poprostu...
Jest tak wspaniały,że nie moge nawet słów poskładać w coś co się nazywa komentarzem...
Kocham Cię bardzo skarbie Całus.

Shiruś, moja kochana... Wszystkie wiersze są piękne, ale ten o upadłym aniele.. Jest genialny..! W moim typie, powalający..!;*
"Pytałam, czy mógłbyś kochać upadłego anioła
Chyba żartujesz?! Przecież to bestia "
To mi się najbardziej podobało Smile

KC Aniołku, baaaaaaardzo, bardzo, bardzo, bardzo...!!!!;*;*;*;*;*

Gra świateł?
Rozgrywka ciszy?
Rywalizacja istnienia...

Niedoskonały czas naszych przedsięwzięć
I winni leżą choć winy w nich wcale
Uzależnieni od świata wolnego od marzeń
Co dzień odkładają na półkę kawałek siebie
Przypatrują się nieznajomym, krążącym wkoło
Wołają ich czasem imieniem
Przed zmierzchem kopiują szablony bycia
By kolejnego dnia nie upaść niżej
Żeby nie czuć odzianych stóp na plecach
Nie umrzeć przed czasem
Nie zginąć
Choć przegnita gleba na której zdychają
Chcą tu być, nadal żyć

***

Jak kropelki deszczu ciepłego
Kapały niegdyś łzy samotnego
Chodził po świecie w smutek ubrany
Niepocieszony, na ból skazany
Mogiłą straszyły zakamarki świata
Na plecach blizny po uderzeniu bata
Spoglądał nie raz w niebo z tęsknotą
Pistolet do skroni przyłożył z ochotą
Powiedział przechodniom „do widzenia”
Nikt nie wzruszył się losem jego istnienia

Plama krwi na chodniku czernieje
Kobieta w czerni pisze swe dzieje
Jak ona kochała człowieka tego
A świat jej go zabrał całkiem młodego
Teraz i ona samotna była
Bez miłości jedynej nadal żyła
Światu zawdzięczała samotność niechcianą
Dotknęła krew z chodnika spłukaną

***

Koniec znalazł Początku źródło
Niewinność zbrukana trucizną
Kiedy umrzesz zamkną cię w pudło
Po walce z życiem z jasną blizną

Odmówią modły, żalu wyznania
I łez podobno wyleją tyle
Nikt nie będzie pamiętał losu zeznania
Że dobry byłeś jedynie przez chwile

Wszakże winny byłeś niemało
Półki dzieckiem cię mianowano
Życie nadzieję tobie dawało
Potem nagle rany zadano

Kolejne samotnie spędzone lata
Wśród grzechu takiego pospolitego
Przyszedł kres szarego świata
W objęciach Strzału darowanego

No i jak się niezmiernie cieszę że znowu kawałek siebie nam dałaś...
Bo tak sie wlasnie czuje jak czytam Skarbie twoje wiersze...
Jakbym miala jeszcze wiekszy kawalek Ciebie przy sobie...
POza tym to stresznie,ale to strasznie za Tobą tęsknie...
Dobrze ze dajesz tu te wiersze...
One są dla mnie jak ukojenie (małe ale zawsze) w tej tesknocie...
Dziękuję kochanie Całus.

Pięknie xD

Pierwszy wiersz- nie zrozumiałam kompletnie, co nie zmienia faktu, że jest śliczny.
Drugi i trzeci wiersz- zabrakło mi słów, odebrało mowę. Można śmiało powiedzieć, że to są Twoje najlepsze wiersze do tej pory. Arcydzieła

Bardzo bardzo podobał mi się drugi wiersz! (co nie zmienia faktu, że wszystkie są wspaniałe)
Cały czas się zastanawiam jak ty to robisz...
Tak trafnie i pięknie przekazujesz swoje myśli!
Nie wiem co bym zrobila bez twoich wierszy więc pisz ich jak najwięcej!!^^

KC:*
Buziaki:*

for nymphetamine xD

Ślady na piasku, prowadzą do nikąd.
A jednak po nich idę.
Brzegiem bezkresnego morza,
gdzie na choryzoncie widać biale żaglówki.
Można zbierać mordercze muszle
lub zdradliwe bursztyny.
Tymi sladami podązy wielu.
Nie wiedzą, że zataczać będą błędne koło.
Z pytaniami poczekajcie do końca...
To tam ludzie znikają,
by nigdy nie wrócić.
Niebezpieczne morze,
jeszcze groźniejszy ląd.
Tak na prawdę niewielu jest ludzi,
chcących pokonać świat.
A przynajmniej tą ziemie nieznaną,
odkrywaną, niepoznaną.
Może gdzieś i skarby zakopano.
Ale to przecież tylko bajki,
ktore opowiada się dzieciom na dobranoc.
To przecież bezludna wyspa.